Занимливости - останати спортови

ТОП 5 НЕКОГАШ И СЕГА

Македонија во четвртокот прослави две децении независност. Сепак, македонските екипи и во сезоната 1991/92 настапуваа во преполовените југословенски лиги, додека нашите национални селекции дебитираа на меѓународната сцена во 1993 година. Оттогаш, во некои спортови напредувавме и станавме препознатливо име, во некои стагниравме, а има и такви во кои ништо значајно не успеавме да направиме. Како фудбалот.

Една од ретките добри работи кои му се случија на македонскиот фудбал во изминативе 20 години. - Горан Пандев

1. Македонија - Словенија

Панчев, Најдоски, Канатларовски, Јаневски и друштвото ја растурија Словенија во Крањ со 4:1 на крилјата на тој историски момент за македонскиот фудбал. Осумнаесет години подоцна, Македонија е на 90., а Словенија на 23. место на ранг-листата на ФИФА. Ние се уште губиме од кого ќе стигнеме, а Словенците стигнаа да настапат на две светски и на едно европско првенство.

2. Македонија - Хрватска

Во времето кога хрватските кошаркари имаа квалитет да се носат и со дрим-тимот на САД, каков проблем им беше да победат една млада селекција како Македонија, иако 56 поени разлика навистина изгледаат нестварно. Осумнаесет години подоцна, хрватската јавност се потсети на тој момент, кога нејзината репрезентација не успеа да го помине првиот круг на ЕП во Литванија, за што дел од вината има и Македонија.

3. Ѓорче Петров - Хипо

Победата на, тогаш, анонимните ѓорчепетровки над, тогаш, неприкосновените Австријки од 20:16 засекогаш го смени македонскиот женски ракомет. Во него влезе Трифун Костовски и добивме европски првак. Денес, традицијата се обидува да ја продолжи тимот на Металург, но не со тој обем на трошење пари на големи засилувања. Затоа и Лигата на шампионите е се потешко достапна.

4. Македонија - Русија

Најдобрите македонски ракометари само што формираа репрезентација, а Русија имаше тим кој освои злато на ОИ, СП и ЕП, па поразот од осум гола разлика на "Трофеј Карпати" беше сосема поднослив. Шеснаесет години подоцна, Македонија се сретна со Русија во клучниот дуел од првата фаза на Мундијалот во Хрватска и успеа прерано да го прати дома славниот противник.

5. Македонија - Грција

Пред две години во Полска, повеќе се силевме отколку што навистина имавме некои шанси. Грците излегоа на терен со постудени глави и не прегазија за само десет минути. Разликата до крајот на мечот порасна до 32 поени. Срамно, но реално. Две години подоцна во Литванија - каква промена! Македонија - Грција 72:58! Ниту еден реванш во историјата на македонскиот спорт не бил вака сладок.

ТОП 5 НАД­МИ­НА­ТИ СПОРТ­СКИ ФЕ­НО­МЕ­НИ

Спор­тот е про­мен­ли­ва ка­те­го­ри­ја. Се ме­ну­ва­ат шам­пи­о­ни и пра­ви­ла, се пос­та­ву­ва­ат но­ви ре­кор­ди и тра­ди­ции. Имав­ме "зла­тен", па "среб­рен гол" на го­ле­ми­те фуд­бал­ски нат­пре­ва­ру­ва­ња, а број на учес­ни­ци и фор­ма­ти на иг­ра­ње од се­зо­на во се­зо­на се по­и­нак­ви. Та­ка, и во спор­тот во Ма­ке­до­ни­ја имав­ме про­це­си и фе­но­ме­ни, кои на свој на­чин ос­та­ви­ја пе­чат врз не­го, па со тек на вре­ме ги сне­ма. За не­кои од нив не нај­дов­ме за­ме­на.

1. Три­фун Кос­тов­ски

Се што ќе доп­ре­ше, го прет­во­ра­ше во шам­пи­он. Пр­во го нап­ра­ви жен­ски­от ра­ко­мет нај­по­пу­ла­рен и нај­ус­пе­шен спорт во Ма­ке­до­ни­ја, па мал­ку се пре­фр­ли на жен­ска­та од­бој­ка, па фуд­бал­ски­от клуб Ра­бот­нич­ки го пос­та­ви на здра­ви но­зе. Ко­га се оби­де да го пов­то­ри тоа и со Вар­дар, нап­ра­ви жи­вот­на греш­ка и од­лу­чи да се пов­ле­че од спор­тот. Ни­кој пред и по не­го не вло­жу­ва­ше во спор­тот со та­ков жар.

2. На­ту­ра­ли­зи­ра­ње ра­ко­ме­тар­ки

Пред­во­де­на од Кас­тра­то­виќ, Вел­ко­ва, Аб­ра­мо­ва, Ки­се­љо­ва и дру­ги Ср­бин­ки, Ру­син­ки, Ук­ра­ин­ки и Мол­дав­ки, па ду­ри и ед­на Кон­го­ан­ка, Ма­ке­до­ни­ја ста­на зна­ча­ен фак­тор во свет­ски­от ра­ко­мет, нас­та­пу­вај­ќи на пет мун­ди­ја­ли и на че­ти­ри ев­роп­ски пр­вен­ства. За пер­и­од од 15 го­ди­ни, по­де­лив­ме 30-ина др­жав­јан­ства, пос­лед­но на Дра­ги­ца Кре­со­ја во 2008 го­ди­на, а по­тоа се пре­фр­лив­ме на ва­тер­по­ло.

3. Пли­ва­чи со нор­ми на ОИ

До пред две олим­пи­ја­ди, Ма­ке­до­ни­ја во­оп­што не­ма­ше ди­ле­ми кој ќе ја прет­ста­ву­ва на нај­прес­тиж­на­та свет­ска спорт­ска ма­ни­фес­та­ци­ја. Ма­лен­ко, Ми­ла­ди­нов­ски, Меш­ков­ска, Бо­шев­ска, Сто­ја­нов­ска и дру­ги не че­каа ми­лост од МОК, ту­ку са­ми се из­бо­ру­ваа за нор­ми, и тоа во по­ве­ќе дис­цип­ли­ни. Пред три го­ди­ни, не­мав­ме ко­го да пра­ти­ме во Пе­кинг, па из­брав­ме по уба­ви­на.

4. Су­дии-ѕвез­ди

Неш­то ка­ко Пјер­лу­и­џи Ко­ли­на, Мар­јан и Дра­ган На­чев­ски се ре­док при­мер за су­дии кои во по­пу­лар­нос­та мо­жеа да се ме­рат со са­ми­те спор­тис­ти. Ма­ке­до­ни­ја и де­нес има су­дии во го­лем број спор­то­ви кои ре­дов­но во­дат ме­че­ви на го­ле­ми­те нат­пре­ва­ру­ва­ња, но теш­ко де­ка мо­же­ме да им се се­ти­ме на ими­ња­та. Ма­ке­дон­ски­от ра­ко­мет и де­нес се пре­поз­на­ва ка­ко по Ки­ре, Пе­пи и Ин­ди­ра, та­ка и по На­чев­ци.

5. Ли­га-18, 16, 14...

Ко­га се фор­ми­ра­ше ма­ке­дон­ска­та фуд­бал­ска ли­га, се­кој са­ка­ше да учес­тву­ва во неа, ду­ри и Вар­дар­ски. За сре­ќа, бр­гу се уви­де де­ка баш и не рас­по­ла­га­ме со тол­кав фуд­бал­ски ква­ли­тет, па по са­мо ед­на се­зо­на, бро­јот на клу­бо­ви­те бе­ше на­ма­лен од 18 на 16. Во 1996 го­ди­на до­бив­ме ли­га-14, а од се­зо­на­та 2001/02 таа брои 12 еки­пи. И тоа, се чи­ни, е прем­но­гу, но ба­рем Вар­дар оп­ста­на.

ТОП - 5 ФУДБАЛЕРИ ВО ТОП - 5 ЛИГИ Лесно ќе се најдат македонски фудбалски колонии на Кипар, во Полска, Азербејџан, Бугарија, Србија... но тоа не се лиги во кои може да се оствари голема кариера, туку тие, пред се, се сфаќаат како отскочна штица за трансфер во некој вистински реномиран клуб. Од петте најквалитетни европски првенства, Бундеслигата отсекогаш била најдостапна за македонските фудбалери, додека во останатите - ретки успеале да се пробијат. 1. Горан Пандев Лига: Серија А Веќе ветеран во елитата на италијанскиот фудбал, Пандев ја игра својата деветта сезона за калчолигашките клубови, од Анкона, преку Лацио, до Интер. Меѓу петте трофеи освоени со Интер минатата година се наоѓа и првата шампионска титула во Серија А, а е и актуелен трикратен победник во Купот. 2. Николче Новески Лига: Бундеслига Под капитенската палка на битолчанецот, Мајнц ги доживеа своите ѕвездени моменти минатата сезона, кога во еден момент се најде на чело на табелата. Тој е еден од најстандардните членови на оваа екипа, за која има одиграно повеќе од 200 средби откако дојде во 2004 година. 3. Ѓорѓи Христов Лига: Премиерлига Првиот македонски фудбалер кој заиграл на островот, следен од Гоце Седлоски и Артим Шаќири. Тој беше најголемото засилување за Барнсли, откако клубот за првпат во својата историја обезбеди пласман во Премиерлигата во 1997 година. Таму опстана само една сезона, а Христов се задржа вкупно три години. 4. Митко Стојковски Лига: Примера Најдоски во Ваљадолид, Бабунски и Станиќ во Леида и Стојковски во Овиедо, тоа се четирите трансфери на македонски фудбалери во Шпанија и, интересно, сите одиграа по две сезони таму. Сепак, единствено Стојковски и двете ги помина во Примера дивисион, забележувајќи 63 настапи и еден гол. 5. Роберт Попов Лига: Лиг 1 Ова беше најлесниот избор и, истовремено, несоодветен. Од една страна, Попов е единствениот Македонец кој играл во Франција во последните 20 години, од друга, неговиот престој во Оксер е вреден за заборав. Тој беше член на овој прволигаш две сезони, но поради честите повреди, имаше едвај шест настапи.

ТОП 5 НЕСУДЕНИ ЕВРОПСКИ ПРВАЦИ

Тешко некој може да се мери со Дино Менегин, Давид Баруфет и Франсиско Хенто, рекордери според бројот на освоени европски титули во своите спортови, но трофејот кон кој сите се стремат во своите кариери остана недостижен за голем број врвни спортски имиња. Од македонските спортисти, него го кренаа единствено Дарко Панчев, Илија Најдоски, Горан Пандев, Петар Наумоски, Валентина Радуловиќ и ракометарките на Кометал ЃП. Некои други успеаја само да му се доближат.

1. Кире Лазаров

Најдобриот македонски ракометар повеќе од десет години игра на врвно европско ниво, но вечната потрага по најдрагоцениот трофеј уште не е дојдена до својот крај. Кире двапати играше во полуфиналето на Лигата на шампионите со унгарски Фотекс, а минатата сезона, конечно, отиде чекор подалеку со Сиудад Реал. Титулата, сепак, заврши кај Барселона, но пред Кире се уште неколку сезони на големи можности.

2. Драгана Пецевска

Во првиот тим на Кометал ЃП тешко се пробиваа домашни ракометарки, а Пецевска, конечно, доби шанса во сезоната (2004/05) во која тој стигна до своето трето европско финале. Трофејот тогаш го освои данско Слагелсе, а славните денови на ѓорчепетровки набргу згаснаа. Пецевска си ја проба среќата во Будуќност, кој минатата сезона се одработи совршено, освен полуфиналето на ЛШ со Ларвик.

3. Врбица Стефанов

Петар Наумоски се прослави со Ефес пилсен, а Врба ги доживеа своите ѕвездени моменти во дресот на Монтепаски Сиена. Заедно ја освоија првата титула шампион на Италија во 2004 година, но претходно стигнаа до завршниот турнир на Евролигата. Таму беа поразени од Бенетон во полуфиналето, но веќе следната сезона се изборија за нова шанса. Епилогот беше ист, само што овој пат беа запрени од Скипер Болоња.

4. Владо Илиевски

Монтепаски, најдоминантниот италијански клуб последниве години, е миленик на македонски кошаркари и досега ги имаше тројца во своите редови. Интересно е што и Стефанов и Илиевски и Меккејлеб играле Фајнл-фор на Евролигата со тимот од Сиена. Илиевски ја имаше својата најголема шанса да стане европски првак во 2008 година, кога Монтепаски загуби во полуфиналето од Макаби.

5. Пепи Манасков

Кога во 1997 година се врати во Пелистер, се чинеше дека тоа е крај на неговата интернационална кариера. Но, уследија, можеби, најдобрите две сезони. Пепи премина во тогаш моќниот словенечки првак Целје, кое наредните две години беше меѓу најдобрите четири екипи во Европа. Во 1999 година, Барселона беше подобра за само еден гол, а истиот противник беше видно пресилен сезона потоа

ТОП 5 ПРОСЛАВИ

Бившите ју-народи баш знаат да слават успеси на своите врвни спортисти. Во понеделникот, над 100.000 луѓе во Белград му се поклонија на победникот на Вимблдон, Новак Ѓоковиќ, а иста таква еуфорија претходно владееше во Загреб за Јаница и Ивица Костелиќ, како и за Горан Иванишевиќ во Сплит. Ист третман добиваа и ракометари, кошаркари, ватерполисти... А, Македонија? Ние досега не сме имале такви постигнувања, но во неколку наврати покажавме колку сме желни за нив.

1. Кометал ЃП

Плоштад Македонија никогаш, ни порано ни подоцна, не бил така полн како таа вечер на 19 мај 2002 година. Македонија го славеше својот европски шампион во ракомет и сите оние кои не можеа да влезат во "Кале" си најдоа место во центарот на градот, па макар и на некое од дрвјата. Во времето кога на плоштадот немаше ниту еден споменик, беше возможно да се соберат и 30.000 луѓе.

2. Победа

Прашањето на новиот фудбалски шампион веќе беше решено, кога Слога Југомагнат гостуваше во Прилеп на крајот на мај во 2004 година. Победа за првпат ја освои титулата и тоа мораше да се прослави на соодветен начин. А, тоа почна уште пред почетокот на средбата, кога за половина час беше изеден цел бик од половина тон, кој се печеше на врвот на трибината. Славењето продолжи на улиците на Прилеп.

3. Ракометарките на СП 1997

Сепак, ракометната еуфорија во Македонија не почна со Кометал ЃП, туку со првиот настап на женската репрезентација на големите натпреварувања. Освојувајќи го седмото место на СП 1997 во Германија, што беше до тогаш невиден резултат за македонскиот спорт, нашите најдобри ракометарки станаа национални хероини и заслужија почесен круг со автобус по плоштадот во Скопје.

4. Англија-Македонија 2:2

Единствениот фудбалски резултат кој во изминатите 18 години беше доволно голем да предизвика спонтано излегување на навивачи беше оној од Саутемптон од октомври 2002 година. Како што судијата отсвири крај, така почна да се труби и да се пее по улиците, да се веат знамиња, да се слави Артим Шаќири и да се исмева Дејвид Симан. Англичаните се прашуваа каде е Македонија и оттогаш добро знаат.

5. Ракометарите на СП 2009

Никој не очекуваше чуда од Македонија на СП во Хрватска, но таа покажа дека тие се можни кога се има Кире Лазаров во тимот. По сензационалната победа над светскиот вицепрвак Полска, секој наш нареден меч стана фешта, како на самото место во Вараждин и Задар, така и во Скопје, за оние кои не беа во можност да и се придружат на армијата навивачи во Хрватска.

ТОП 5 АК­ТИВ­НИ РЕП­РЕ­ЗЕН­ТА­ТИВ­ЦИ СО НАЈ­ДОЛГ СТАЖ

Ма­ке­дон­ска­та фуд­бал­ска реп­ре­зен­та­ци­ја е во оче­ку­ва­ње на сво­јот 200. ју­би­ле­ен иг­рач. За ва­ка ма­ла др­жа­ва, тоа е за­вид­на број­ка фуд­ба­ле­ри кои до­би­ле шан­са да го об­ле­чат нај­дра­го­це­ни­от дрес од пр­ви­от нат­пре­вар про­тив Сло­ве­ни­ја пред не­пол­ни 18 го­ди­ни. Но, би­деј­ќи не­ма не­за­мен­ли­ви, ту­ку се ва­жи са­мо мо­мен­тал­ни­от ква­ли­тет, рет­ки се тие кои оп­ста­на­ле во на­ци­о­нал­ни­от тим по­ве­ќе од де­сет го­ди­ни и кои ус­пе­а­ле тол­ку дол­го да ја одр­жат до­вер­ба­та, без раз­ли­ка на про­ме­ни­те на се­лек­тор­ска­та клу­па.

1. Ве­ли­че Шу­му­ли­ко­ски

Де­би: 28.07 2000 про­тив Азер­беј­џан.
Ано­ни­мен за ма­ке­дон­ска­та јав­ност во вре­ме­то на де­би­то на тур­ни­рот во Вар­на, стру­жа­не­цот де­нес е не­за­мен­лив во сред­ни­от ред на на­ци­о­нал­ни­от тим, иа­ко не­го­ви­от при­до­нес во иг­ра­та е рет­ко за­бе­леж­лив. Во ме­ѓув­ре­ме, стиг­на до број­ка­та од 73 нас­та­пи и пред не­го се са­мо уш­те Ар­тим Ша­ќи­ри (75) и Го­це Сед­ло­ски (100) на веч­на­та лис­та.

2. Го­ран Пан­дев

Де­би: 23.12 2000 про­тив Ас­ту­ри­ја.
Нај­доб­ри­от ма­ке­дон­ски фуд­ба­лер има­ше са­мо 17 го­ди­ни ко­га за прв­пат го об­ле­че реп­ре­зен­та­тив­ни­от дрес, до­ду­ша на не­о­фи­ци­ја­лен нат­пре­вар, па вис­тин­ско­то де­би ус­ле­ди шест ме­се­ци по­доц­на. Се­га е на 59 нас­та­пи и 23 го­ла, што го пра­ви нај­до­бар стре­лец на ма­ке­дон­ска­та реп­ре­зен­та­ци­ја.

3. Игор Мит­ре­ски

Де­би: 28.02 2001 про­тив Чеш­ка.
Де­вет де­на от­ка­ко на­пол­ни 22 го­ди­ни, Мит­ре­ски до­би го­ле­ма од­го­вор­ност да зас­та­не во цен­та­рот на од­бра­на­та на ма­ке­дон­ски­от на­ци­о­на­лен тим и от­то­гаш ре­дов­но го гле­дав­ме во тан­дем со Го­це Сед­ло­ски. Со одиг­ра­ни 69 сред­би за реп­ре­зен­та­ци­ја­та, не­го­во­то ис­ку­ство е го­лем адут кај кој би­ло се­лек­тор.

4. Бо­бан Грн­ча­ров

Де­би: 30.12 2001 про­тив Оман.
Ка­ко 19-го­диш­ник, се нај­де ме­ѓу де­вет­те­ми­на де­би­тан­ти во реп­ре­зен­та­ци­ја­та, ко­ја со суд­ни ма­ки бе­ше сос­та­ве­на за но­во­го­диш­на­та тур­не­ја на Блис­ки­от Ис­ток. Се­пак, ви­со­ки­от де­фан­зи­вец баш и не мо­же да се по­фа­ли со не­ко­ја стан­дар­дност во ти­мот, на што и се дол­жи број­ка­та од са­мо 21 нас­тап.

5. Ацо Стој­ков

Де­би: 21.08 2002 про­тив Мал­та.
Иг­ра­чот од ко­го се оче­ку­ва­ше ка­ри­е­ра на ни­во на Го­ран Пан­дев, ис­то та­ка, за прв­пат до­би шан­са ка­ко ти­неј­џер, но ос­та­на не­до­ре­чен. Не­го­ви­от на­па­ѓач­ки учи­нок во реп­ре­зен­та­ци­ја­та из­не­су­ва 41 нас­тап и са­мо пет го­ла, си­те на ква­ли­фи­ка­ци­ски сред­би, ос­та­ну­вај­ќи во ком­би­на­ци­и­те кај си­те се­лек­то­ри.

ТОП 5 ЕВРОПСКИ ФИНАЛИЊА НА МАКЕДОНСКИ СПОРТИСТИ

Лани ова време, Македонија се уште беше опиена од триумфот на Горан Пандев во Лигата на шампионите. Друг македонски спортист кој се закити со европски трофеј беше Драгана Пецевска, која славеше со Будуќност во Купот на победниците на куповите. Сезоната 2010/11 е речиси завршена, а Македонија, како ретко кога досега, може да се пофали дека имаше свои спортисти во големи финалиња, иако тие, главно, губеа во нив.

1. Наташа Илиевска

Злато од големите натпреварувања ретко доаѓа во Македонија. Наташа Илиевска ни овозможи за момент да заборавиме на овој поразителен податок, кога стана европска шампионка во карате на првенството што се одржа во Цирих. Две години откако освои сребро во Загреб, Наташа напредуваше скалило повисоко и оствари еден од најголемите успеси на македонскиот спорт воопшто.

2. Кире Лазаров

Играјќи цела деценија во елитата на европскиот ракомет, време беше да го видиме Кире и во финале на Лигата на шампионите. Услови за тоа се создадоа откако минатото лето направи трансфер во една од најдобрите европски екипи, Сиудад Реал, каде што одлично се вклопи. Сепак, како во домашното првенство така и во ЛШ, титулата му ја однесе лутиот ривал Барселона.

3. Наташа Андонова

Во сенка на големото финале помеѓу Барселона и Манчестер јунајтед, Олимпик Лион за првпат стана европски првак во фудбал во женска конк*ренција. Во финалето, одиграно на стадионот на Фулам во Лондон, Французинките го совладаа со 2:0 бранителот на трофејот, Турбине Потсдам, чиј дрес од оваа сезона носи нашата Андонова. Таа не беше во тимот за финалниот натпревар.

4. Мејси / Вилкинсон

Тројца македонски кошаркарски репрезентативци стигнаа до завршницата на Еврочеленџ купот на ФИБА, но, на крајот, сите останаа со празни раце. Спартак на Перо Антиќ беше елиминиран во полуфиналето, и тоа токму од Локомотив Кубан, за кој настапуваат двајцата Американци со македонски пасош. Џеремаја Мејси и Мајк Вилкинсон потоа го загубија трофејот од словенечка Крка.

5. Ленче Илкова

Иако и припаѓа на истата генерација на Пецевска, Црвенкоска, Мечевска... Илкова, конечно, доби постојано место во женската ракометна репрезентација по одличната европска сезона со тимот на Муратпаша. Станува збор за првиот турски клуб кој стигнал до финале на некој европски куп, со тоа што трофејот на Челенџ купот, сепак, заврши во витрините на француско Мио Бигано.