Ваша поезија

(а некој за овоа лани увалил 104.6 милиони долари)

.

му недостасува моментот кога и‘ ја трга косата од очите

кога ќе се насмее, знаејки дека тоа воопшто не било потребно

освен како доказ дека постојат

а денес титу таа остана без коса, ниту раката му е пократка

просто, само се подалеку од допирот

многу подалеку и од хоризонтот

а не му е потребен нов доказ дека постојат

го испил новото, сега старо кафе

и си помислил

да стисне ли ?

.

чудно, никогаш во животот не стиснал желба

а ги имал безброј

.

(некој шлакнат и за оваа нешо демек слика дал 150 милиони долари)

- тие две дела , слика и скулптура се најскапо увалени дела на светот, па нека им е на здравје

а пингвините??? ги боле стапов за пингвините, шо се врста на изгинуенје!

.

.

ништо не е совршено

освен моментите

во кои веруваш дека постои ангел

кога ја споредуваш беспрекорната слика

со ништо

и тоа е совршено, совршено ништо

.

ништо не се совршено

освен недостаток на глас

кога веруваш дека било кој збор

ќе ти ја претвори беспрекорната слика

во нешто

а нештата, знаеме не се совршени

.

(секој совршен прост број дуплирај го и додади 1, пак ќе добиеш совршен прост број кој не можеш да го поделиш со ништо и никого)

ЦРВЕНО ИЗГРЕЈСОНЦЕ

Еј , ај да те обојам одбери боја ,

да ти помогнам,

потемните се ладни,

топлите се светли,

одбери која?

Бела?

мислиш крем , млечна ,

хм , баш бела ,

како снег на Северен Пол

како платното која Биљана го белеше ?

Може жолта?

како поле со сончогледи,

како погачава тркалезна,

како мојот календар

денови што брои?

Велиш само бела?

како лицето на  Снежето со пет плус две  џуџиња,

како фустанот на Пепелашка на минут до дванаесет,

како капата  на Калимеро

неправди  што  брои?

И  Би  бела боја ,

како кралица на сите бои и нијанси,

како облак околу изгрејсонце,

кој убав ден ветуваше,

среќа и спокој во душа ?

Од никаде створен ,

неочекуван ветар дувна,

спокој во немир се претвори,

облакот бел црвено сонце го стори,

силно светна ден !!!

да беше песна полна метафори ќе беше така, ама не е

во песна полна метафори

твоето име би го извајал од искрите

што завршија некаде на небото

а започнаа од огнот , тој во очај запален

.

а тука само би го изговорил

.

во таа песна полна метафори

твоето тело би започнало некаде во моите сништа

а завршило во хоризонтот,

тој во очај виден од највисоката карпа

.

а тука само би го допрел нежносилно

.

во таа ненапишана песна полна метафори

твоето ТИ би било над ЈАС

би започнало со крилјата на белосини пепетутки

и завршило во виорот на тишината на мртвите богови

тие од очај од мене убиени

.

а тука само би напишал – те сакам