Ваша поезија

ДОЖДОВИ

Како клучари во замокот
на кралицата на здодевноста,
дождовите си играаат со рѓосаните жици
на расштиманата гитара на чувствата.

Компилации без хармонија
Од староградски мелодии
И техно удари по кожата на трпението.

Оркестар без диригент.

Звукот на тишината
Плаче по исчезнатите рецепти
Во пожарот во лабораторијата
За испитување на границите
На обезглавените можности.

Ме измачува ѕвечкањето на чуварите
Со мамузи од меланхолија на чизмите
По долгите ходници на очајот.

Легените се полни со солзи,
Некој треба да ги испразни...


Изменето од majstorce62 - 26.Април.2008 во 11:13

Хаику 12

Последната дождовна капка тупна победнички
На зелен сочен лимонов лист
Ко на трамболина

...Well...


THE KINGDOM OF LOVE



Come little queen of mine, love me now

while our hearts are as free and pure

as the mothers with the child

come...clear these stormy skyes

from cold jealousie and fears



Pretty surely common beauties are forever

such as...is your pretty soul now

whole fair blossoms are too green

yet for lust, but not for love



Now...then love me...time may take

of this need wee'l virtue make

so we win of doubtful fate

and learn love before we create



Thus as kingdomes...frustrating

other titles to their crown

in the cradle crown their king

so...all forraign claims to drown



So...to make all rivals vain

now, I crown thee...with my love

...crown me with thy love again

and we both shall monarch prove

...come little queen of mine...let us rule...The kingdom of Love.


---------------------------------------------------------


...these verses are lovely, desired and deep,
   I have promise to keep…






Изменето од moira - 13.Мај.2008 во 14:34

Kaj te cesa,
tamu te baknuvam,
milicko moe dusice,
kaj misla ti leta
tamu sum i jas
niz poljana gol kako trcam
sopnuvanjki se od
ona sto onesvesteno visi,
a saka pak
i me tera pak,
kon tebe
za stalno i vezden.

Zad tebe sonceto sveti
zad tebe livadi rajski niknat,
kade dopres zivot se vraka
ma kolku ovenato bilo.
Kako koga me dopre
togas koga tonev vo beznadie i ocaj
kako koga pocnav da disam svezo
togas koga se gusev
cekajki go krajot
mislejki deka zivotot tolku moze.
No ti sepak dojde
oblaci javajki
i od visini me spazi
za da me sakas
i da te sakam
megu oblaci cisti,
disejki go zdivot tvoj
kade se go ima vkusot
na tvoite usni

чувај ја ноќе портата затворена, гулаБОТ, АКО ТЕ МИЛУВА И ПОД СТРЕАТА ЌЕ ПРЕНОЌИ И ЌЕ ГО ДОЧЕКА утрото...

Зборови

Останува трага врз цветот
што го посетила еднодневна пеперутка.
Безброј пати повеќе од тоа,
остануваш и ти да буричкаш
по моите сетила,
да бараш катаден да ги преиспитувам
контурите на болката.
Да се растргнувам меѓу вистината и лагата,
секогаш заспивајќи со мислата,
дека втората заради првата постои.
Баш како што јас постојам за тебе.
Да не случајно се променило нешто
во патот на капка вода по дланката?
Да.
Се излизга по рамото, па низ колковите,
додека ги кревам рацете кон небото
и молам за невозможно.
Ги гали модриците по моево тело.
што од твоите зборови ми се оставина.
Ах, тие зборови,
несмасно изработени стрели
што рануваат само ако се
упатени со голема брзина.