Ваша поезија

The Legacy

Music on the breeze
outside my window
hips swaying, fingers snapping...

This is not the voice of my mothers...
My hands are the hands of my grandmother
warm, full with knowledge of spices

These eyes are my mothers
and the strength that i have from inside is a gift from my father

My childhood is that of long summer days...

...walking to the corner store for ice cream
chasing the bells with my old school uniform
...taking a blame for my friends, waiting for a new dawn in prison...
eating creamy-filled cookies
coating my tongue, delighting the senses...

I'm the hope of three generations
searching for my grandfathers dream
light skin passing for acceptance
on paved golden roads...
...longing for the taste of chills, a secret history.

To Who It May Concern

I don’t have the disease to please
And I am not sorry for that.
I carry anger in my bags
And I air it with my laundry
Shameless to the crowd.

I cannot act indifference like you
Waving the flag of hypocrisy
Thinking ridiculously
It will be read as STYLE
Making people feel like sh*t
Devouring their humiliation.

Your frustration is nobody’s fault
So don’t street-vend your bullsh*t -
But cry your river
And confess you pain.

You’ll earn you meal
Understanding
Compassion
Forgiveness
Respect
And perhaps
Her love.

Da ti go bapnam,
sekoj den ti velam,
a ti mi velis deka e uboo
i ako, ne se strasis.
Ti velam deka so mleko tecno
cela ke te mackam,
a ti velis
deka uboo bilo
i ako, ne se strasis.
Deka ke te galam i ceskam
dur ne se seknes od arno,
a ti pak isto velis
dur se mestis
i so borince me baras.
Deka si svarno jaka
se gleda,
ama i ja spanak jadam
pa ke vidis ti

Neka i tie pocuvstrvuvaat ona sto se podrazbira bez nepotreben kopnez bar deneska

Sonce silno sveti
nad nas goli
i za raka fateni
pred reka mirna
sto milo zuborka,
kako filmska muzika
slavei pratat cuvstvo nase sekoe,
kolku e dobro da si zaljuben i ziv,
makar stradale i od slatka bolka
sto ne menuva zavek
vo luge podobri
i makar na kratko posrekni.
Nasi goli tela dopreni
kako so lepak zalepeni,
svetulki igraat
i tisinata gi prati
nasite vozdiski
i gi naglasuva
za da zapametime
eden den
kako bese
ziv da se bide.

МОРЕ ЛУГЕ, КАДЕ Е КВЕНТИН? ПЕТ ДЕНА ПЕСНА ОД НЕГО НЕМАМ ПРОЧИТАНО... ШТО СЕ СЛУЧИ СО ДЕТЕТО? а ТОЛКУ УБАВИ ПЕСНИ ОСТАВИ ОВДЕ НА ОВАА ТЕМА И НА СЛИЧНИТЕ НА НЕА. И ТОЛКУ КУЛТУРЕН И ВНИМАТЕЛЕН... ДА НЕ ГО ИЗБРКА НЕКОЈ...

majstorce62 напиша: ДОЖДОВИ Како клучари во замокот на кралицата на здодевноста, дождовите си играаат со рѓосаните жици на расштиманата гитара на чувствата. Компилации без хармонија Од староградски мелодии И техно удари по кожата на трпението. Оркестар без диригент. Звукот на тишината Плаче по исчезнатите рецепти Во пожарот во лабораторијата За испитување на границите На обезглавените можности. Ме измачува ѕвечкањето на чуварите Со мамузи од меланхолија на чизмите По долгите ходници на очајот. Легените се полни со солзи, Некој треба да ги испразни...

...mnogu jako e ova...