Ваша поезија

В Е Т А Р

Те чувствувам , како здив си ми ,

можеби затоа ги затворам очите,

те мирисам , како пролет си ми ,

можеби затоа полесно дишам…

Вкусот не ти го знам,

можеби затоа ме привлекуваш,

на земја си посебно тивок,

можеби затоа за тебе се воздигнувам…

Сакам да ме подигнеш со твојата сила,

можеби затоа се наклонувам кон тебе…

сакам да ми изградиш  царство без зидови,

можеби затоа сум тажна, знам , невозможно е …

ЕТИДА БР. 27

Маргини и гранитни плочи
до изгубување се борат
поместување нагоре
и кроткост на прашинките
се гледа дробот на улиците
согорува тракторот на крошните
паркетите известуваат
молчење низ герданите
како риби во ракија.

НАМЕСТО СТИХОВИ, МУЗИКА

Во горите планини
на полињата долини

крајности на центар

и искри низ вратовите
од коњите волна

контрадикторности до крајност

зошто е така
со сите некои стихови

од којзнае кои горштаци
зошто одиме кон иксови
полни со сигурност
и чудење во мозоците
во невроните молекули
и супстанции во прашањата...

Зошто се случува тоа ?

Одење во листови
горење на идеи
вриштат пенкалата
музиките се случуваат
од вродување до изворување
воздусите се вовлекуваат во себе
од заплашеност да не се издишат.

Толку е убаво.

Земјите се мирисаат
и умираат од сопствената арома
камена.

Летаат частици граматички,
бисери од гума блескаат
со црн блесок
во очите ти кловновски срам

од кого, душо ?

Ѕвездите реките порите
обидуваат се да пеат
песни до крајот господов.

Златниците ги донесоа
во шумите покрај портите
на календарите од краишниците
на исконските материи.

Повеќе музика, отколку стихови !

Твојата арома е симфонија.

Портрети на соларни лица
инаетења врз кројот
од капаците
капите се капат некаде
в море.

Зелени кантурини даваат сонца
од бисерни смарагдувања.
Се дијамантисуваме јас и мојата
моја.

Не мислење, туку музика !

Повеќе музика, отколку стихови.

Сите автомобили и куќи
сосе оџаци би дал за да те
пројдам низ косите на мојата
моја.

Во горите планини
на полињата долини
суштински музички.

Зошто се случува тоа ?

Во секој случај,
толку е убаво.

Во очите ти акробатска
решителност,
со музика кон двајцата.

Твојата арома е симфонија.

Сѐ уште се дијамантисуваме.

Проаѓам низ твоите коси.

БАЛАДА ЗА КОЊОТ

Коњот го гиљотинираа !
Седлото му го изедоа.
Само еден гавран
леташе чудесно по
небото златно.

Беше добар тој коњ.
Мирен и паметен беше.
Силно и дебело меше
даде,коњски,јак воњ.
Што им сметаше тоа?
Крај му ставија тие.
Кој да оплакува сега?

Спасение,о,спасение наше !
Пожар ! Млеко !
Дојде тоа
тивко,леко,
фрли боа,
пушти зеко,
даде Поа,
дари меко
дејче троа и така натаму.

Спасение,о !Спасение наше !

Само еден гавран
леташе чудесно по
небото златно.

ПРИНЦЕЗА  КУЧКА

Зашто имаш толку голем нос?
зашто? хм, за да мирисам подобро тоа што ти не го чувствуваш ,

Зашто имаш толку големи уши?
зошто? хм, за да чујам подобро тоа што ти не го гледаш ,

Зошто имаш толку долги нокти?
зошто? хм, за да го ископам тоа што ти ќе го скриеш ,

Зошто имаш толку големи очи?
зошто? хм, за да ми остане подобро круната на глава,

Зошто имаш толку оштри заби?
зошто? хм, за да го изедам подобро твоето срце…

Туууууу , па ти си била многу разгалена принцеза ?
зошто? хм, не би рекла…јас сум само кучка булдог !!!

ТВОЈАТА ПЕРНИЦА

Вечерва не ја сакам твојата перница,

некако е многу тврда , ладна и згмечена,

вечерва  нема да спијам од лева страна,

сакам грбот да ми остане ладен…

Вечерва ќе ја фрлам твојата перница,

подалеку колку можам за да не посегнам по неа,

вечерва нема да те стегнам и галам,

сакам сон кошмар да се стори…

Вечерва  ќе ја фрлам твојата перница,

ќе ја тргнам целата постелнина,

новиот снег мразулка нека ме стори,

сакам мразот мојата топлина да ја изгори…

Вечерва ќе ја фрлам твојата перница,

ете , само немирен сон ќе имам ,

а денес цел ден сонце грееше,

беше цели + 3 целзиус степени, а снег белеше…

.

ќе се сретнеме, некаде, на пола реченица

точно таму кај, конечно неизговорениот збор

.

а можеби, некаде, при крајот на прекрасен филм

кога истовремено ќе помислиме- за ово вреди да се живее и умре

.

а замисли, ќе се сретнеме во некој друг живот

запознавајќи се во некоја песна, од некаде нам позната

.

ќе се сретнеме на местото каде желбите умираат

тие стари, испрошени, исполнети

.

а и на местото каде желбите се раѓаат

тие нови, млади, збунети

.

а најверојатно ќе се сретнеме во најромантичната слика,

која некогаш беше насликана, од некој друг
(штом ние не знаеме да ја насликаме)