Ваша поезија

majstorce62 напиша: ВО ЦРВЕНИОТ АВТОБУС Автобусот е црвен а таа сака да напише песна за него. Автобусот е црвен, Леле колку е црвен автобусот - Како булките што и ги носеше на учителката И за кои сеуште мисли дека се лалиња. Автобусот е црвен А таа ги сака црвените автобуси Оти поетесите имаат црвени шеширчиња И пишуваат песни полни со воздишки... Црвените автобуси возат по асфалтни улици - колку се убави улиците низ градот Додека се вози во црвениот автобус Со црвено шеширче на глава И рони воздишки што ќе ги собере во песна Автобусот е црвен - Патници со црвени образи, Црвени коси, Црвена нервоза Во црвените очи Се восхитуваат од нејзиното црвено шеширче И веќе знаат дека таа е поетеса И дека ќе напише песна за црвениот автобус. Во црвениот автобус, Што скапува на гробиштата за автобуси, сите мислат дека се поети...

Песнава ти е одлична,многу ми се сфиѓа...само ме баш ме интересира која е таа...the поетесата ?

ВО ЦРВЕНИОТ АВТОБУС


Автобусот е црвен
а таа сака да напише песна за него.

Автобусот е црвен,
Леле колку е црвен автобусот -
Како булките што и ги носеше на учителката
И за кои сеуште мисли дека се лалиња.

Автобусот е црвен
А таа ги сака црвените автобуси
Оти поетесите имаат црвени шеширчиња
И пишуваат песни полни со воздишки...

Црвените автобуси возат по асфалтни улици
- колку се убави улиците низ градот
Додека се вози во црвениот автобус
Со црвено шеширче на глава
И рони воздишки што ќе ги собере во песна

Автобусот е црвен -
Патници со црвени образи,
Црвени коси,
Црвена нервоза
Во црвените очи
Се восхитуваат од нејзиното црвено шеширче
И веќе знаат дека таа е поетеса
И дека ќе напише песна за црвениот автобус.

Во црвениот автобус,
Што скапува на гробиштата за автобуси,
сите мислат дека се поети...

fleur de lis напиша: Сенки Се придвижуваат сенките на изгубените, безнадежните души. Се појавуваат од ништавилото на кругот, неповикани, се доближуваат… Не гушат со смрдлива слаткоречивост и мајсторство на словото, преку кое ја прикриваат својата немок да ја вкусат сласта на животот. Се обидуваат да не пленат, да заживеат со нас, да станат видливи… Оставете не! Оставете не сенки човеколики, оставете не под сончевиот лач! Ве преколнувам Не гнасете го Божјото синило! Оставете не! Вратете се во небиднината која ве создаде. Оставете не! Движете се во кругот на вашето непостоење.                                   …Lasciate ogni speranza!

Прекрасно...

Tamawa напиша: Прекрасно молчиш,знаеш ?! Прекрасно молчиш,знаеш?! Те набљудувам додека дишеш полека, те гледам како да заспиваш, очите ги затвораш,како да се предаваш и раката ја спушташ долу. Прекрасно молчиш,знаеш?! Чувствувам како љубовта ти се губи глатко, ти ги гледам усните како бледеат слатко, воздухот престанува да струи кратко и главата ја спуштам долу. Прекрасно молчиш,знаеш?! Ветерот ти го милува безживотното тело, на земја полугол лежиш,пак смело, во моиве раце право љубовно дело и небото се спушта долу. Прекрасно молчиш,знаеш?! Поубав си и од кога ми читаше поезија, похрабар си и од тогаш кога проба да ме силуваш, посилен си и од кога ме направи цела крвава и ножот го спуштам долу. Прекрасно молчиш,знаеш?! ...и среќата ми се спушти толку доле...

...тој можеби прекрасно молчи, но ти прекрасно твориш...

Прекрасно молчиш,знаеш ?!

Прекрасно молчиш,знаеш?!
Те набљудувам додека дишеш полека,
те гледам како да заспиваш,
очите ги затвораш,како да се предаваш
и раката ја спушташ долу.

Прекрасно молчиш,знаеш?!
Чувствувам како љубовта ти се губи глатко,
ти ги гледам усните како бледеат слатко,
воздухот престанува да струи кратко
и главата ја спуштам долу.

Прекрасно молчиш,знаеш?!
Ветерот ти го милува безживотното тело,
на земја полугол лежиш,пак смело,
во моиве раце право љубовно дело
и небото се спушта долу.

Прекрасно молчиш,знаеш?!
Поубав си и од кога ми читаше поезија,
похрабар си и од тогаш кога проба да ме силуваш,
посилен си и од кога ме направи цела крвава
и ножот го спуштам долу.

Прекрасно молчиш,знаеш?!
...и среќата ми се спушти толку доле...

Proletta gi povikuva cvekinjata da cutat,
jas te povikuvam tebe,
kolku ubavi sari i boi na sebe imas,
velis za mene se stvorija.
Nisto ne znaev,
dodeka tvoite bosi noze
od zadi ne dotapkaa do moite usi
meki dlanki oci mi zatvorija
barajki da pogodam koj e,
a jas molev dopirot da ne go prekines,
nemase cuvstvo ili sekavanje takvo
da se sporedi ili pogodi,
mislev dosol krajot
i deka sepak vo rajot pripadnav.
Koga te spoznav
pregolema za mene bese,
za oci moi i svakanja,
za mene slepoto kuce
podzemnoto sustestvo
pedantno no sepak bedno.
I sega koga gledam
i sega koga ziveam
so cuvstva razbudeni
poveke od povekeminata,
se e taka lesno,
dodeka rozevo sonce me gree,
dodeka rozevata mesecina
vozdiski ni budi
drzejki se za race,
drzejki se so pogled

zbunet напиша: Lapnam cic, pa bradavic, ti se dise tesko i go galis smesko, a ja ja galam duda, mi se stvrdnaa muda