Ваша поезија

O' vie,
internet so mi pustate,
air od pari moi da ne vidite,
bar pola da vi paga
od mreza sto paga,
vie od doma izbrkani ke bevte.
Ni tri cisti imate,
a sigurno i nogi ne si miete,
a takvite kosata im paga,
amblem ne vi treba.
Kaj ve zbraa kopuci teski,
od trlo megu ovci
sto ve pronajdoa,
ke se najde li nekogas junak,
da ve poseti
i sve na kloci da ve istera.

Ничија земја

Го прогласив телото за ничија земја
од мигот кога твоите погледи
угаснаа еден светол простор
во кој се распостилав како
цвет жеден за сонце.

Ако некој ден твоите раце
се откажат од неговите,
испрати ги
во долга експедиција
по таа земја.

На мапата лесно ќе ме познаеш.
Огромен леден остров ќе бидам,
недопрен,
осамен,
нем.

Со допир растопи ме.
Ќе се растечам по тебе
со надојден водостој,
што радосно се пени и жубори.
Моите реки нема да познаат
дека туѓа си била,
а ти премолчи.

***************************

Ничија земја II

По многу години, чинам,
до тебе ќе стигне еден испуштен здив
со два прошепотени збора
и едно перце од гулаб-писмоносец.
Морето веќе ќе ме има препишано
врз солените талози
со корали што се љубат,
нежно шушкајќи
за истоштената светлина
на ѕвездите,
што морнари ја црпат
за да украдат љубов
од девојките
во крајбрежен град.
Како Атлантида ќе бидам,
толку опеан,
а никогаш пронајден.
Како остров самотник
со скриена оаза,
што никој не го посетува.
А здивот ќе стигне до
твојот слух
и перцето ќе падне
на твоето рамо.
Ќе помислиш дека си луда,
дека ти се прислушуваат нешта...
Ќе го истресеш перцето од рамо
и ќе продолжиш со лесен чекор.
За тебе тоа ќе биде само нечуен пад,
а за мене силен земјотрес
што ќе го раздели морето,
ќе го распука островот
и ќе ме обележи со лузна
на вечно неприпаѓање.

Quentin напиша: Тука сум Тука сум да ти послужам како кловн што ќе ги задоволи твоите потреби за хумор и сатира. Тука сум да ти послужам како кревет на кој уморно ќе си го истресеш телото и понекој збор кажан на сон. Тука сум да ти послужам како чаша полна со алкохол, после забава на која никој не те шмекнал. Тука сум да ти послужам како сунѓер кој ќе ти ја избрише сета самотија од телото, кое никој одамна не го допирал. Тука сум да ти послужам како последен број од твојот фоунбук, кој од инает не го вртиш, а наизуст го знаеш.

тука сум за да те читам и да се восхитувам на твојата поезија...

Само некои чувства...

Покажи ми како
Да ја симнам тагата од моите очи
Темнината која го покрива моето срце
Насмевката што солзите ја кочат.

Неможам
Твојата кожа над мојата
Мирисот на страста
Прегратки од кои се растреперувам.

Копнежот по повеќе
И моето те сакам
Стискајќи го со забите
Зашто не смеам да го проговорам.

Соништата во кои потонувам
А твојот лик не го гледам
Усните на кои се предавам
Како воздух, не ги ни чувствувам.

Постоиш, за мене нема крај
Далечен си како оваа месечина
Ладен како овој тврдоглав камен
А јас копнеам, и умирам полека

Hold me now, as I fall again
I want you, love you
That's all I can say

Чекам
Твојот прст над моите усни да исчезне
Додека молчам потонувам
Оваа љубов е надреална.

Покажи ми како да те избришам од себе
Секој дел од тебе навлезен во секоја пора
Секој дел од мене кој те посакува бескрајно.

anakin напиша: pocnaa da ne mi se dopagjat KOMERCIJALNITE AMBALAZI

види вака, тоа што е за продажба, нека се пакува и во златна амбалажа... тоа што е убаво за око, и во обична амбалажа си е убаво... абе, мајсторе, та не си дете да ти објаснувам дека убавите круши со око се познаваат пред да ги вкусиш...

pocnaa da ne mi se dopagjat KOMERCIJALNITE AMBALAZI


Изменето од anakin - 21.Мај.2008 во 23:01

Се ќе сторам таквите капки да останат тука...
Нема да дозволам уште една суша.