Ваша песна,состав или што било напишано

Страчки, гачки
дрн дрн јариња
едноставно не ми иде
не ми иде
ништо што се тркала
а гуми има
оваа ноќ е една
од оние повеќето
онакви против кои се борев
јака муда
нешто смрди
пак се усрав
не сум јас
ти си
на кој ли јазик збориме
поплукај уште малу
време имам
за се што преставувам.

Прв пат се заљубив.....  Прв пат го доживеав тоа чувство на пеперуги во стомакот....  Мислев дека цел свет е мој....  Запоставив се.... И пријатели и факултет и фамилија.... 

Цело време со неа... Се чувствував како the king of the world...
 Но малку претерав со фантазиите....
Колку ли ме советуваа,сите се грижеа за мојата иднина...
Но слепилото од љубовта беше посилно.... Ја сакав.... Можеби ме маѓепса,не знам....

 Помина време.... Кругот на пријатели се намали.... И тие малкуте што останаа почнаа да испаруваат,да бледат...

Седејки си сам в соба и чекајќи ја добив повик од непознат број... Телефонот го држев во рака и се мислев дали да одговорам на повикот или не....
А тој ѕвонеше ли ѕвонеше... "Ало" извикав нервозно.... Плачлив глас ми проговори..... И реков да не ме вознемирува и и го прекинав разговорот....
 Телефонот после тоа ѕвонеше и ѕвонеше.... Толку бев нервозен,што го зедов и го удрив со сета сила од ѕидот.... Се разлетаа парчиња на сите страни....
 Чувството беше виновно за се... Се една мисла ме прогонуваше дека сите се против мене и сакаат да ми го одземат тој момент на среќа, за кого долго копнеев, сакаат да ми го одземат мојот ангел...

По некое време некој тропна на вратата... Извикав "Не сум дома".... Cамо слушнав смеење и нејзиниот глас "Oтвори,јас сум".... Пресреќен истрчав и је прегрнав... Таа само ме оттурна и рече ‘‘Мора да разговараме‘‘.... Почна да плачи.... Ми рече ‘‘Не можам повеќе, сите се против нас‘‘.....Само ја прегрнав и и реков ‘‘А што демек ти зависиш од другите,а‘‘??? Почна да плаче и замина... Се истрча и исчезна.... Ја лупнав вратата....

 Времето не ме чекаше.... Летна толку брзо, поминаа 2 недели.... Не бев ни капен, ни салам јаден, ни наспан....
Собата беше хаос... Расфрлени алишта, книги, валкани тањири со бумбарките на нив, се беше катастрофа....

 Решив да се вратам барем малку во нормала, иако депресијата си го направи своето... Отидов и се туширав доооолго време,уживајќи во аромите на сапунот и шампонот.... Се облеков со последните чисти алишта барајќи во купот на подот, и излегов....
На прв поглед ме фати огромен страв, мислејќи дека цел свет се свртил против мене... Направив неколку чекори и почнав да се враќам во нормала... ‘‘Добар ден‘‘ ме поздрави едно малечко детенце, а јас почнав да се смеам како нездрав....
Во тој момент се сетив на телефонот.... Ииии останав без телефон... Можеби ме барал мојот ангел.... Се свртив и отидов со трчање во соба..... Барав, барав и конечно најдов еден дел од него... Ја испуштил душата... Кој ми е крив???? Мојата идиотска постапка.... Седнав на подот и почнав да плачам.... Прв пат во животот заплачив.... За се ми беше криво, што ја изгубив неа, моите другари, што немав слушнато ни глас од моите..... Се прашував зошто испаднав толкав голем идиот....

Повторно излегов и решив да се обратам кај некој, некој кој никогаш нема да ме одбие.... Тропнав на вратата, излезе тој ме погледна се поднасмевна и ми рече ‘‘Види кој гледам,мислев дека си дома,знам се!‘‘ Го прегрнав најцврсто и заплакав, извинувајќи му се и заблагодарувајќи се што ме примил.... Тој само рече ‘‘ Ајде смири се бе, доста се понашаш ко дете, па за тоа се најдобрите другари‘‘....

 Излеговме на кафе.... Го замолив да ме ислуша, и почнав да мелам како воденица, пушејќи ја цигара и потпивнувајќи од кафето.... Му го зедов телефонот и ги заменав сим картите.... Почнаа да стигаат пораки, милиони пораки.... Кој ли би ме барал мене??? Повеќето беа неважни пораки, неколку пропуштени повици од бројот заради кој го скршив телефонот и една говорна порака,а од неа ниту една порака...вЛесно ме заборавила можеби...Пежив да ја преслушам говорната пораката,па нели надежта последна умира.... Преслушувајќи ја го испуштив филџанот и почнав да плачам..... Тато бил во болница, доживеал несреќа и не се знае дали ќе ја преживее ноќта... Се стаписав... Тоа било пред 2 недели... Почнав да пелтечам обидувајќи се да објаснам на другарот....
 Несреќата да биде поголема ја видов личноста заради која се откажав од се,фатена за рака со некој сосема непознат за мене човек....
 Тогаш сватив дека можеби сум најглупавиот и најнесреќниот човек што некогаш се родил на овој свет...

Изменето од Omar - 20.Мај.2009 во 18:25

Црна мисла
како гавран ми пролета
ми се причинува
си велам лажејќи се
рашири крила
нешто големо било
сенка направи
само сенка остана
аздисан сум си велам
да се кезам треба
мајмун да си бидам
каков и ме знаат
не ваков
во сите битки поразен
како вечно да ќе живеам
сите блиски заминати
останав сам и заостанат
со некои нови и несфатливи
да ме жалат не требе
знам и сам да се лигавам
спроти ветер плукајќи.

mislev tulumba ke zasakam  poradi tebe .......
odsekogas sum go mrzela toa blago........
probav zaradi mene.....
no vidi cudo tulumbata imase gorcliv vkus....
sega pak ne ja sakam tulumbata.....
poradi gorcliviot vkus ??
od denes pocnuvam da grickam samo semki....
edna po edna .....em solena ......em pola ja frlam...
pljucccc   ke ja isplukam.....
veke nikoj nema da me natera da jadam tulumba...

To kukli  moi