Посматрачот влијае врз посматраното!

   Нова Парадигма

Човекот
не може да биде слободно суштество, да ги препознае и искористи своите
потенцијали, доколку прво не го апсолвира механизмот со кој може да го
контролира своето однесување. Тој механизам е умот или уште поточно,
неговите ментални шеми, неговите парадигми. 

Парадигмите
се чудна појава. Од една страна помагаат полесно да се движиме низ
животот, од друга страна ги ограничуваат нашите потенцијали.  

Во
блиското минато рапидно се намножија концептите базирани на премисата
дека процесот на мислење е оној кој го одредува нашето идно одредиште
во смисол на животни околности. Концептот не е нов.

Бројни се изреките
на личности кои живееле пред новата ера кои можат да се сведат на
Будината: „Човекот е она што го мисли“.  

Во
„поново“ време, човек од кого се инспирирале многу личности во
градењето на својот личен и професионален успех е Наполеон Хил. Негови
познати дела се „Закони за Успехот“ и многу по познатото и кај нас
преведено и издадено „Мисли и збогати се“ (Think And Grow Rich).  

Делата на Хил се базираат на идејата дека мислите го креираат нашиот живот. А она на што се базираат нашите мисли се нашите парадигми.
Тие го создаваат нашиот ментален склоп. Сите мали идеи и ментални
навики кои сме ги создале низ нашиот живот стануваат наш оперативен
систем низ кој функционира нашиот мисловен процес.  

Во својата основа, парадигмите
се неутрална појава. Се додека се тие во функција на поедноставување на
нашиот живот, тоа е во ред. Тие функционираат како призма низ која ги
пропуштаме појавите во нашиот живот преку светлината на нашите
претходни сознанија и искуства. На тој начин, новите настани добиваат
свое место во големата слика на нашиот живот. Тие стануваат
„класифицирани“, добри/лоши, позитивни/негативни, пријатни/непријатни
или на било кој од безбројните поларитети во Универзумот.  

Проблемите
настануваат кога истите станува кочница за искористување на нашиот полн
потенцијал. Тогаш е време за кршење на старите парадигми,
бидејќи тие стануваат ограничувања во рамките на старото и познатото,
во „зоната на комфорот“, во претходниот начин на размислување. Златниот
лост се претвора во железни решетки кои не држат вон дофатот на новото,
свежото, возбудливото.  

Во
тие моменти ни се чини дека животните сокови исчезнале од нашиот
делокруг и остануваме длабоко несвесни дека нашето ропство е всушност,
нашиот сопствен ум. Трагајќи по сите надворешни околности во потрага по
новата енергија во нашиот живот, забораваме дека слободата од таа
залудна потрага лежи на место кое и не е толку скришно – нашиот ум.  

Едноставна
е вистината – доколку сакаш промена во својот живот, промената треба да
започне таму каде што е процесот закочен – во себе, со замена на
постоечката со нова парадигма и нејзина примена додека и таа не
застари. Колку што новата технологија напредува, толку пократко е
„векот на траење“ на парадигмите. Денеска човек прима околу
600% повеќе информации отколку пред 20 години. Истовремено, 80% од
знаењето за нашиот ум датира од време во рамките на последните 20
години. 

Со претплата на електронскиот магазин PRAXIS на http://praxis.interconn-ubs.net,
на посетителот му се испраќа e-mail со линк за download на „Think And
Grow Rich“, класичното дело од областа на личен развој од кое биле
инспирирани бројни пионери во кршењето на застарените парадигми од почетокот на 20. век до ден денеска. 

© Митко Керамитчиев, 2007 

Автор	Порака Тема Пребарувај Опции за темата Внеси реплика Внеси нова тема Верзија за печатење Преведи Тема
praxis Профил од член Испрати лична порака Најди пораки од член Посети го сајтот на членот Додај во листа на пријатели Нов член Регистриран: 16.Август.2007 Статус: Офлајн Поени: 16	Опции за коментарот Внеси реплика Цитирај praxis Благодарам(0) Цитирај Одговор Испратена: 16.Август.2007 во 13:43
	Нова Парадигма Човекот не може да биде слободно суштество, да ги препознае и искористи своите потенцијали, доколку прво не го апсолвира механизмот со кој може да го контролира своето однесување. Тој механизам е умот или уште поточно, неговите ментални шеми, неговите парадигми. Парадигмите се чудна појава. Од една страна помагаат полесно да се движиме низ животот, од друга страна ги ограничуваат нашите потенцијали. Во блиското минато рапидно се намножија концептите базирани на премисата дека процесот на мислење е оној кој го одредува нашето идно одредиште во смисол на животни околности. Концептот не е нов. Бројни се изреките на личности кои живееле пред новата ера кои можат да се сведат на Будината: „Човекот е она што го мисли“. Во „поново“ време, човек од кого се инспирирале многу личности во градењето на својот личен и професионален успех е Наполеон Хил. Негови познати дела се „Закони за Успехот“ и многу по познатото и кај нас преведено и издадено „Мисли и збогати се“ (Think And Grow Rich). Делата на Хил се базираат на идејата дека мислите го креираат нашиот живот. А она на што се базираат нашите мисли се нашите парадигми. Тие го создаваат нашиот ментален склоп. Сите мали идеи и ментални навики кои сме ги создале низ нашиот живот стануваат наш оперативен систем низ кој функционира нашиот мисловен процес. Во својата основа, парадигмите се неутрална појава. Се додека се тие во функција на поедноставување на нашиот живот, тоа е во ред. Тие функционираат како призма низ која ги пропуштаме појавите во нашиот живот преку светлината на нашите претходни сознанија и искуства. На тој начин, новите настани добиваат свое место во големата слика на нашиот живот. Тие стануваат „класифицирани“, добри/лоши, позитивни/негативни, пријатни/непријатни или на било кој од безбројните поларитети во Универзумот. Проблемите настануваат кога истите станува кочница за искористување на нашиот полн потенцијал. Тогаш е време за кршење на старите парадигми, бидејќи тие стануваат ограничувања во рамките на старото и познатото, во „зоната на комфорот“, во претходниот начин на размислување. Златниот лост се претвора во железни решетки кои не држат вон дофатот на новото, свежото, возбудливото. Во тие моменти ни се чини дека животните сокови исчезнале од нашиот делокруг и остануваме длабоко несвесни дека нашето ропство е всушност, нашиот сопствен ум. Трагајќи по сите надворешни околности во потрага по новата енергија во нашиот живот, забораваме дека слободата од таа залудна потрага лежи на место кое и не е толку скришно – нашиот ум. Едноставна е вистината – доколку сакаш промена во својот живот, промената треба да започне таму каде што е процесот закочен – во себе, со замена на постоечката со нова парадигма и нејзина примена додека и таа не застари. Колку што новата технологија напредува, толку пократко е „векот на траење“ на парадигмите. Денеска човек прима околу 600% повеќе информации отколку пред 20 години. Истовремено, 80% од знаењето за нашиот ум датира од време во рамките на последните 20 години. Со претплата на електронскиот магазин PRAXIS на http://praxis.interconn-ubs.net, на посетителот му се испраќа e-mail со линк за download на „Think And Grow Rich“, класичното дело од областа на личен развој од кое биле инспирирани бројни пионери во кршењето на застарените парадигми од почетокот на 20. век до ден денеска. © Митко Керамитчиев, 2007
	Набљудувачот влијае врз набљудуваното! http://praxis.interconn-ubs.net

Внеси реплика	страница <1 3 45
Tweet