МУЗА

на неа, оти и останав должен

Ме роди жена, жена со сон во очите
и тивка приказна за животот на светулките
што издишувал меѓу капките роса
во ливадите на нејзиното детство...

Ме роди жена, жена со надрочени мисли
во кои само болката останала
да ги мрзне наутро расчаталените крвотоци
на обидите да се дофати мигот на среќата
што премногу блиску била.

Ме роди жена, жена - зрак светлина,
а јас во очите на нијанси ја разложив
како виножито над две црни планини
- црни думи недоречени...

X x x

Кога спие,
лицето мило во мене буди
нежност беспомошна.
При секој трепет на агол на усни
и клепки натежнати,
плима од слатко и горчливо ме преплавува
и в гради грутка копнеж набабрува –
слаткото да го проникнам,
горкото со очи да го испијам,
оти не смеам да го допрам,
да не го искршам како огледало,
на остри парчиња,
да не ги нагази нерасонет,
оти,
доста го болат старите рани незалечиви
и доста ги стрват волците
што трпеливо и злобно го опколиле
чекајќи да им ја покажам наивно
тајната патека до него.

истО

 

Те сакам, И јас те сакам.

Ти верувам, И јас ти верувам.

Се знам ,и тебе те знам, Јас верувам.

Те допирам. Ладно е, Незнам,можеби да,. Ладно е.

Секогаш си тука, Сум, сум, сум.

Исто пееме, исто се смееме, се е исто, исто..ости ,ости е ес , емеемс ....

Проклето глупо огледало,,,

Гушни ме најнежно што знаеш,
денес не е време за тага,
прекрасен е денот
како ретко до сега,
косата ти ја пружам кон сонцето
види какви бои,
ти не знаеш,
ги немаш моите очи
за да видиш
колку си и денес прекрасна.
Уморен сум мило,
а сепак ми се зголемува
задоволство зошто си тука
на секаков начин,
легнувам со глава на препони твои
одоздола ангел си гледам,
а ти ме галиш најнежно што знаеш,
ти не знаеш колку си убава,
ги немаш моите очи.

Гледам некаде далеку
и паника ме фаќа,
сите од работите што ги сакам
таму се.
Суштинска цел за мене невозможна
толку секојдневна и проста,
зошто ли сеуште не сум над се ?
Ечи мелодија заносна
долго што трае и не излегува
додека се одбива
од зидовите на мојот череп
од решетките на мојот ум
толку силни и непробојни,
далеку посилни од мене,
а уште посилни од мојата верба.
Воздишка рамења што слегнува
молитва секојдневна,
навидум силен,
а толку покорен,
плукам сега по моите
војнички гени
и чекам некој да ме плесне
и по другиот образ.

Длабока Земја

Заразна темница покрај ужасна бара на човечки глави
Таа просто лебдеше по земјата, додека нејзината коса сјаеше
Злото танцуваше, мефистотел запишуваше
Но таа земја беше недостижна, таа беше многу длабоко.

Црниот витез ладнокрвно изгоре,без преседан
Без човечки вовед, само болен инстинкт
Алфа и омега со страст доволно силна да го заслепи богот
Но сепак сирачиња на темнината.

Маглива пот од изедени срца, к*рва на страста во вечниот пад
Мрачен поглед со недопрени кругови, татковиот недопрен грев-горчлив отров со сласт
Повторно во градината, повторно самотијат а.

илузија


нечија песна
ме разбуди од сон
ги отворив очите
затрепери воздухот
ја тргнав покривката
предизвикав бура
стапнав на земи
се затресе светот
се исправив простум
се распука небото
упс! - прошепотив
и тресна гром

песната заврши
и сè е по старо ...

хм, ми се причинило