Р А З М И С Л У В А Њ Е

Кога облекуваш чевли дали размислуваш,
каде сум тргнал,каде да ги прошетам нозете
дали е долга патеката по која ќе одам
може*и движењата ќе бидат тешки.
Може*и ќе подзастанам,ќе се премислам
дали да продолжам или се вратам
надвор секако паѓа дожд,се истури небото
подобро е да се вратам ,чевелот ми е скинат.
Долго паѓа овој дожд,темни се облаците
чадорот го потрошил своето време
ќе накиснам од силни,студени капки
улиците се празни,кучиња скитници талкаат.
Сепак, потопло е во твојата соба
секако дека останувам со те*е
прегрнати ќе пиеме црвено вино
вистината во нас ќе зборува.
Долго размислување,не размислувај
постелата сеуште е тола од голотија
по топло е во мојата соба,сеуште те чека
те чекам и јас ,разголена без размислувања.

Даница Петровска „08„

За сите љубители на пишаниот збор.


Поети,измалтретирајте ја хартијата и уживајте во пишување

М О Л К

Исчезна трагата,ниту стих,
зарем молкна ти,
ти што перото се знои помеѓу прстите
непресушен извор дали пресуши.
Може*и мислите избегаа,
или си осамен штом ноќта те повикува,
дали ѕвездите што трепереа згаснаа
студиј во нив царува,молчат тие,молчиш ти.
Може*и студој прсти ти згрчи
Септември птиците ги растера,одлетаа
одлета и мислата со нив,
не,твојата мисла секогаш е тука
чека да долета со птиците.

Даница Петровска „08„

Посветено на Поетот Никодин

Ц Р Н И Л А
Никодин послуша,ги пушти лавовите,
урликот нивен црното небо го стресе,
се отвори небо,секавични јазици истури
двоглави, црни орли ,страотен писок од криви клунови.
Шепи,остри канџи
пресекоа двоглави орли,
црнила потекоа врз земја напатена,
сонцето изгреа,ги запали црнилата.
Небото се отвори,дожд пролеа,
испра земја разголена и напатена
писокот грозен страотен и грозен исчезна.
Виножитото се разлеа,нов ,светол ден се раѓа.
Петровска Даница „08„

Песната е посветена на еден мој виртуален приател.Тој има своја лична страна за поезија.Посетете го http://www.cernodrimski.com/

МАРИЈАЧИ 

ОД ТВОИТЕ ВРУЌИНА УПИВА
УШТЕ СЕ СЕЌАВАМ НА ЛЕГЕНДИТЕ ЗА СТАРИТЕ ПЛЕМИЊА
КОИ ЗА ГЛАВА ГУБАТ
И УМИРАТ КОГА ЉУБАТ 

И ТОГАШ, СЕ‘ ЌЕ ТИ ПРИЗНААМ
ТИЕ ДВА ЗБОРА, ДА ШЕПНАМ
ТЕ САКАМ 

 

Б О Ж И Л А К

Бура,ветер силен,дожд студен
грмотевици осветлува небо
зад облаци темни сонце сокриено.

Молитва,песна пеам,
смилувај се буро,венец плетам
на мојот љубен дар го подарам.

Секавици сопрете,
ги плашиш моите птици весели
на мојот љубен песна не пеат.

Облаци темни растерај
сонце сакам да засвети
на мојот љубен топлина подари.

Молитва,песна пеам,
растераа грмотевици,темни облаци распрскаа
на мојот љубен песна за божилак пеам.

Даница Петровска „08„

М А С К А

Во просторот и времето
лета сина пеперутка
фантазија во илузија
илузија во фантазија.
Проклети маски,
недопирливи,безбојни
црни дупки,празна насмевка
бели погледи, скриена тага.
Сон сонува,
душа сина пеперутка
крик во времето и просторот
о,па тоа сум само јас маската.

Даница Петровска „08„

НЕМОЌ

На тебе, малечка моја...

Ни една разделба,
ни еден крај недокрајчен
Не болеле толку
колку црниот молк
На немите телали на кобта
Кога ги премостуваат бреговите
На раскинатата душа
Со мисла - чекор преѕемнат
По пат незнаен што се влечка....

Глас ти барам – не знам од кого,
Глас ти праќам – немам по кого
Гласот твој – плач стиват во виулица,
Гласот мој – мртво ехо од клисурата
Што никогаш не ја поминавме...

Уште стопати можам да те измислам
И до стопати уште да те создадам,
Но ќе бидеш ли иста, ко првиот пат?