Извадоци,исечоци,цитати

КАКО ЧИРАК И ЈАС СИ ЈА КАЖУВАВ ПО СТОПАТИ НА ДЕН...АМА СЕГА, КАКО ГАЗДА, ЈА ПОДЗАБОРАВИВ...

Изменето од majstorce62 - 12.Март.2008 во 18:57

....ЕЕЕЕ,ОВА Е ОНА ВИСТИНСКОТО,ГО БАРАМ СО ГОДИНИ...
http://www.youtube.com/watch?v=WtzSaU7QpRc&feature=related

   

Неколку извадоци од Сваштара на Драгослав Андриќ(извинете што се на српски,ама ќе се изгуби убавината во преводот,а штосни се)
-Први дневни лист у историји човечанства био је смоквин.
-Парна машина је пронаѓена пошто се није могла наќи непарна.
-Шлиц је откривен као реакција на откриќе деколтеа.
-Сизиф је први лансирао Rolling Stones-e
-Холандија је земља чији је ниво нижи од мора.Зато,када хоќе да се буќну у море,Холанѓани морају да скачу увис.
-На свако СУНЦЕ МОЈЕ доѓе у просеку по једно СУНЦЕ ТИ ТВОЈЕ

ИЗВАДОК ОД РОМАНОТ "PATOT NIZ TEMNINATA"       


Половина од денот веќе мина ,а летната жега не стивнуваше во малото место покрај реката, во подножјето на младата планина.Пополека, овде онде,ќе се потчуеше по некој глас,на и онака малиот број на деца останати во малото село.
Повеќето отидоа во блискиот град со своите родители,кој за опстанокот на своите семејства работеа за малку пари,но добро,колку- толку има и полошо,ќе речеше Никола,кој остана во малото село,неможејќи да се спровивстави на хаосот кој владееше во блискиот град и државата.Невработеност,голем дел од луѓето веќе беа на работ на сиромаштијата, гладот се повеќе се наѕираше кај повеќето луѓе,а само мал дел од нив си го живееја животот по нивна желба.Земајќи го големиот чекан почна да удира по железниот плуг,небаре, гледајќи одстрана, сакаше да го искрши.    
        -Еееј што правиш,му довикна некој приближувајќи му се?Ќе го искршиш, па после-државата ќе ти биде виновна!Никола се подисправи, се сврте и го виде Александар кај му се приближуваше.     
          -Здраво,како си!?-му рече Никола, фрлајќи го чеканот на земја.-Добро, му одговори Алексадар,бирајќи место под дебелата ореова сенка да седне, да му помине времето.Никола ја избриша потта од своето чело,малку веќе набрчкано и оцрнето од прашина и сонце,и седна до него.
        -Подај ми ги цигарите,ете ,позади тебе се,-изусти Никола,и погледна во Александар.                                                                                                                                                                  - Што има ново,земајќи ја кутијата со цигари.Сакаш да запалиш една?   
-Не, благодарам,само што ја фрлив!-го одби Александар.
-Ма ајде,земи,знаеш,како некогаш!-приближувајќи ја кутијата со цигари кон Александар.Е мајката,мислите сто години ќе живееме!-нервозно рече Никола,   
живеј додека можеш,а после ќе видиме,ќе уживате на оној свет,јас не ,зошто не верувам во тоа,и повлече од цигарата.
           -Сакам да ги оставам....,неможам повеќе,а и ова летово...
   -Туку,овој се вратил,-рече Александар.
        - Кој!?       
        -Еее, ти не си слушнал,па Драган,школскиот другар...
        -Што така ,го немаше оддамна да се појави,и сега оддеднаш...,чудно...-возврати Никола.
        -Не знам ,не сум го видел,само се зборува дека времето не му се допаѓало,врнело секое попладне,па му здодеало тоа постојано така,и решил да се врати овде...!
        -Сега...,годинава...,после дваесет лета и зими..., добро..., -барем му текнало...рече Никола.
        - Jас се чудам...,не можам да разберам,странска држава..,работа..., пари..,ми се чини дека и се ожени таму,се зборуваше дека и деца имал...!
        - Кој знае што е работава!-изусти Никола,гаснејќи ја цигарата под нога.
       -Дошол без кола...,овде ќе купувал,само уште не се одлучил за моделот...!
       -Ма остави го,што сака нека си прави...туку ќе се напиеме ли по нешто!?-запраша Никола.
       -Не,несакам,ќе си одам, утре сум на работа ,а ти знаеш....-возврати Александар.
      -Да,знам...-кога работиш не пиеш,само пред и после тоа,се насмевна Никола, и појде да го донесе шишето со ракија.
        Сонцето беше пред заоѓање,и веднаш се забележа благо струење на ветерчето откај реката,свежина мала но пријатна,после пеколниот ден.Се повеќе се слушаа гласови на децата,а и птиците се разлетаа наоколу.
-Што викаш,се вратил...,-проговори Никола,носејќи го шишето со ракија ,...е мајката,неможам да ги разберам луѓево бре...,само плачат а после тоа,му сметало сто врнело секој ден...,а овде бре...,пекол цело лето,нема пари,нема работа,а и таа што ќе ја работиш,или нема да ти ја платат,или ќе се изгубат па не можеш да ги најдеш цела година за пари...врнело...
- Е,тоа да видиш.Преку леб, погача...еееј не ја полни толку,ти реков дека неможам-рече Александар,пружајќи ја раката да ја подземе чашата.
-Добро бре,по една како некогаш...Наздравје...и ги чукнаа чашите.
-Убава...лута...а и мраз фатила!
-Ладна е...во фрижидерот беше...
Мрак го зафати селото,се повеќе се чувствуваше свеж воздух низ ветрот кој пиреше откај реката...,животот течеше...

Shto znam jas za sebe?
Dali jas shto go osoznavam so svojata svest sum vistinski jas?
Kako shto mojot glas snimen na lenta ne zvuci kako mojot, taka i pretstavata za sebe e samo iskrivena slika sto sum ja sozdal spored svoeto ubeduvanje

Koga sedam pred vratata na nekoja taverna
jas, bozicata Ishtar,
jas sum prostitutka, majka, sopruga, bozestvo,
jas sum ona sto se narekuva Zivot,
iako vie me narekuvavte Smrt.
Jas sum ona sto se narekuva Zakon,
iako vie me narekuvavte beznacajna.
Jas sum ona sto go barate
i ona sto go najdovte.
jas sum ona sto go rasfrlate
i sega gi sobirate moite delcinja.

****

Zosto jas sum prvata i poslednata
Jas sum vospevana i prezrena
Jas sum prostitutka i svetica
Jas sum sopruga i devica
Jas sum majka i kerka
Jas sum racete na majkata
Jas sum bezdetna i moite deca se nebroeni
Jas sum srekno vdomena i nemazena moma
Jas sum taa koja dava zivot i koja nikogas nemala porod
Jas sum uteha za bolkite na poroduvanjeto
Jas sum sopruga i soprug
i mojot maz e toj sto me sozdal
Jas sum majka na mojot tatko
Jas sum sestra na mojot soprug
a toj e mojot otfrlen sin
Pocituvajte me sekogas
Zasto jas sum soblazliva i velicestvena
                                                        Himna na Izis, otkriena vo Nag Hamadi
                                                        ( III ili IV vek od nasata era)

Budenje-Antoni de Melo
          Pogolemiot broj od lugeto se zaspani. Se ragaat zaspani, ziveat zaspani, se zenat i mazat zaspani, gi odgleduvaat decata zaspani, umiraat zaspani, nikogas ne budejki se vistinski. Nikogas ne uspevaat da ja razberat ubavinata i cudesnosta na toa sto go narekuvame covecka egzistencija.
          Site misticari na svetov, bez ogled na nivnata religija ili filozofija, se soglasuvaat vo edno: deka se e dobro, se e dobro. Duri i ako caruva haos, se e dobro. Toa e, se razbira, paradoks.
          Eden covek tropa na vratata od sobata na svojot sin. "Carli", vika, "razbudi se!" "Ne sakam da stanam tato", mu odgovara Carli. Tatkoto vika:"Stanuvaj, moras da odis na uciliste" "Ne sakam da odam na uciliste", veli Carli. Tatkoto prasuva:"A, zosto ne sakas?" "Poradi tri pricini", veli Carli. "Kako prvo, na uciliste mi e zdodevno, vtoro ucenicite mi se potsmevaat, a treto go mrazam ucilisteto." Tatkoto mu odgovara:"Dobro, sega jas ke ti kazam tri pricini poradi koi moras da odis na uciliste:prvo toa e tvoja dolznost, vtoro zatoa sto imas cetirieset i pet godini, a treto zatoa sto si direktor."