Некои интересни работи за Бугарија

Platenik напиша: Од сето ова што е побитно, без разлика дали погинале 35000 Руси во најдобар случај, сепак е тоа 700% повеќе од бројката на учесници класифицирани како Бугари. Ако пак ја земем најлошата варијанта да погинале 200000 Руси процентот е 4000%. Ако пак анализата ја направиме врз основа на учесниците од Руската и Бугарската страна тогаш процентот е 14000%. За тоа да може да се разбере подобро, тоа значи на еден таканаречен Бугарин доаѓаат 140 Руси. Доприносто на Бугарите бил 0.7% .... Четврто, ние воопшто не дискутиравме за Србите, па неможам да ти ја фатам логиката зошто воопшто ги вметнуваш во разговорот.

...Нито един балкански народ не е решил самостоятелно своя национален проблем. Защото всичко е въпрос на реалното съотношение между възможностите на християнското население на нашия полуостров и мощта на Османската империя. И сърби, и гърци, а донякъде и румънци постигат национално освобождение с помощта на Великите сили. И по-точно в резултат от руско- турските войни през ХIХ век. От тази гледна точка България не прави изключение...
- Години наред - съзнателно или не, се избягваше да се говори за жертвите, които българският народ дава. Най-малко 50 000 души са избити в хода на наказателните операции при контранастъплението на частите на Сюлейман паша в Тракия и на Осман паша в Северна България. Така че не сме получили свободата си наготово.
Още по-малко пък се обръща внимание на чисто материалната цена на освобождението ни. Става дума за унищожените училища, църкви, най-различни стопански сгради и домове.
Никой не си дава сметка и за това, че българското население издържа руската армия още в хода на войната. В освободените райони веднага се създава окупационна администрация, която събира данъците много по-стриктно, отколкото османските власти, и извършва различни реквизиции за нуждите на армията. Което на места води дори до сблъсъци.

усия можеше да ни освободи още през 1829 г.

А односно србите?... Ненапразно го споменах, че дури 50 години след востановjаването на српската држава таа е била руска марионетка. (Српската армиjа е командавана од руски офицери). Докато само 7 години след освобождението но Бугариjа во Српско-Бугарската воjна нема веке ни еден руски офицер во Бугарската армиjа. Ненапразно таа воjна е наречена "воjна на капитаните" зоштото наj високиот офицерски чин во Бугарската армиjа тогава е бил "капитан" -след оттеглането на руските офицери по заповед од Москва.
Не забораваj што Бугариjа е сама еден детаjл од Руско-турската воjна. Катализатор на воjната са уште Босненското востание и Српско-Турската воjна од 1876 г. коjа е била загубена катастрофално од Србите и без руската (и австриска) намеса Србиjа ке бидеше отново окупирана од Турците. Имало е уште и "Кавказки театар" на военните деjствиjа.

mislam deka nesto zacitav deka ve imalo i na mars

Originally posted by Platenik
Сакаш да кажеш дека вашите брќата од зад Бесарабија дошле да им помогнат на браќата од подунавска Турција,која подоцна ќе стане Бугарија?

Ако не знаеш и во Бесарабиjа, и во Банат и денеска живеат бугари, кои што си ги чуваат обичаите и jазикот.Тие таму си ги имаат своите бугарски училишта и знаат от дека се пребегани.
Да си слушнал нешто за Дибич Забалкански?
Да знаеш случajно што во 1829 ги насмете турциве до Одрин, и то со помошта на илjади бугари,кои после примирието го последваа и се заселиjа токму во Бесарабиjа!
И после таа воjна грциве си "извоjуваа" независност, а ние останавме под турскиот jарем?
Тие токму, истите наши браќа, за кои тресеш глупости, доаѓаат на помош, ама не се туѓи, туку наши!
Аjде се пообразоваj малце, па тогава збори!


Изменето од lav4eto - 03.Март.2009 во 09:54

Platenik напиша:   кој бил нивниот мотив да се покренат на толкав долг пат? Дури и тие кои дошле да помогнат, а тоа се случува само пред 130 години ниту го разбирале вашиот јазик, ниту култура, ниту традиција....., а да незборуваме за оние кои пак дошле во 7иот век?

еве го мотивот на Александар Пушкин - синот на поетот Александар Пушкин:
„Кавалеристи, погледнете – пред нас е България. Свещена славянска земя. Там гинат нашите сестри и братя. Те чакат нашата помощ”

[QUOTE=Platenik]
И јас ќе те молам да ми кажеш, ама искрено без иронија што ти имаш заедничко со Хунзите и Калашите. Нели и тие се потомци на Александар? Дали ти го разбираш нивниот јазик?

Изменето од Kasnakoski - 03.Март.2009 во 09:10

од 6 дезертьора 2 са се върнали

ами другите 4?

чоли напиша: Platenik напиша: Во секој случај Македонците биеле туѓи битки, најмалку сопствени, па не е ни чудо што во голем број дезертирале. Че са дезертирали - дезертирали са.... Ама познаj посоката? Посочи ми еден пример на Бугарски воjник (Македонец) да е дезертирал во Српската или Грцката армиjа.Нема да наjдеш... Всички дезертации имали една посока: кон родната Бугарска армиjа.

Во било која војна или востание Македонците учествуваат пред се ради сопствените интереси. Со надеж дека партиципацијата во истите ќе им овозможи конечно да се изборат за самостојна и независна Македонија.

Кога ќе виделе дека се изманипулирани и всушност бијат туѓи битки, пат под нозе и правец Македонија, не Бугарија, не Грција, не Србија. Само оние нај индоктринираните останувале до крај. Тие кои застанале зад бугрската кауза на крајот за ветените панталони добивале куси панталонки или палто без ракави. Многумина сфатиле дека Бугарија никогаш незнаела да си ги одбере коалиционите партнери, па затоа од секоја војна излегувала како губитник. Балаканските, Првата и Втората светска војна.....Ова со негацијата на Рускиот допринос кон формирањето на вашиот идентитет, е само уште една потврда колку сте вие неблагодарни кон оние кој најмногу ви имаат помогнато. Тоа е само ушт една потврда колку на вас човек неможе да смета.

Што се однесува до дезертирањата само во мојата фамилија ги имам 5-6 од двете страни и од мајчина и од таткова страна. Еден бугарски “доброволец“ има завршено во корито со гипс. После 2 години лежење во коритото, благодарени што поганите Бугари му го повредиле `рбетот од тепање, се разболува од пенумонија и умира. Друг пак се враќа во родната Македонија, ама продолжува да бие свои битки овај пат со српската жандрмерија. Пред крајот на животот да се врати дома и умира како самотник притоа пцуејќи по ред се бугарско и српско.

За жал не сум имал прилика да ги сретнам овие луѓе, затоа што биле заминати од овај свет многу, многу години уште пред некој и да помисли мене да ме направи.

Чоли, три цветен кекс, ќе те молам немој да се размавтуваш со некакви си документи и пропаганди кои бездруго го имаат обседнато твоето целокупно битие.