Занимливости - останати спортови

ТОП 5 МАЛИ КЛУБОВИ ЗА ГОЛЕМИ КАРИЕРИ

Воопшто не е невообичаено големите спортски ѕвезди да ги доиграат последните сезони од својата кариера далеку од Серија А, Премиерлига, Бундеслига... Кој не би сакал да заработи некој милион повеќе на залезот од кариерата? Повеќемина се решаваат за богатите арапски земји, Дејвид Бекам и Тјери Анри ги избраа САД, а Ривалдо не се срамеше за големи пари да игра во Узбекистан. Некои од најпознатите македонски спортисти, сепак, ги завршија своите кариери во не така голем стил.

1. Панчев во Сион

Кариерата на најдобриот македонски фудбалер на 20 век нагло тргна по надолна линија по трансферот од Црвена звезда во Интер во 1992 година. Не само што таму не се изнаигра туку по оваа епизода за заборав, тој се обиде да се врати преку, за негово реноме, второкласни клубови. По Лајпциг и Фортуна Диселдорф, Панчев заврши во швајцарскиот прволигаш Сион, но само за една сезона.

2. Радуловиќ во Кабран амбалажа

Ризикувајќи да не настапи на ЕП 2008 во Македонија поради немање клуб, двократната европска првенка, по Кометал ЃП, Хипо и Слагелсе, прифати да игра за овој ракометен суперлигаш од Кавадарци. Како проект кој многу бргу ги потроши своите амбиции, тој престана да постои уште истата зима, па Вале повторно остана без клуб по само неколку месеци. По ЕП, веќе не ни заигра ракомет.

3. Христов во Јиваскила

Заминувајќи од Пелистер уште како младинец, долгогодишниот најдобар стрелец на македонската фудбалска репрезентација настапуваше во десет различни првенства во текот на својата кариера. Меѓу нив, особено се истакнуваат сезоните во Англија и во Холандија, а откако ја освои шампионската титула во Азербејџан со Баку, тој заврши во скромниот фински прволигаш ЈЈК.

4. Шаќири во Карабах

Стрелецот на најславниот гол во историјата на македонскиот фудбал, исто така, често менуваше клубови во својата кариера, па опфати екипи од англиската Премиерлига до Лихтенштајн. Ретко каде се задржа повеќе од една сезона, а последната станица му беше Азербејџан, кој денес е една од меките за македонските фудбалери. Карабах нема лошо реноме во тамошниот фудбал и еднаш дури беше шампион.

5. Кастратовиќ во Рокаса

Кога на крајот од сезоната 2005/06 Кометал ЃП шокантно одлучи да се збогува со најдобрата македонска ракометарка, тоа беше конечното раскрстување на клубот со сите свои легенди. Иако 35-годишна, Индира не се предаваше и за своја нова дестинација го избра шпанскиот прволигаш Рокаса. Сепак, предалеку од дома, таа по само три месеци ја напушти Гран Канарија и се повлече од терените.

ТОП 5 ИЗГОВОРИ

Пораз секогаш тешко паѓа. Некои се заслужени, некои се помалку заслужени, но ниту еден не може да помине, а за него да биде виновна исклучиво лошата игра. Секогаш има нешто повеќе тоа, секогаш тој може да се оправда со некои надворешни фактори и да се покрие со соодветно алиби. Ова се петте најчести, па и стереотипни изговори, со кои однапред или подоцна се служат тренери и играчи.

1. Руска школа

Без разлика дали играме против Естонци, Азербејџанци или Ерменци, македонските екипи сите ги сведуваат на руска школа, нешто што своевремено беше поим за почит. И не е важно што овие држави се независни веќе 20-ина години и што, во меѓувреме, изградиле свој сопствен стил. Друга работа е со колку играчи тие навистина придонесле во репрезентациите на некогашниот Советски Сојуз.

2. Судии

Оние кои би требало да делат правда и да се грижат за обезбедување фер-плеј и регуларност на натпреварите, неретко се ставаат во првата реченица кога се приговара и критикува, дури и во случај на победа. Се добива впечаток дека луѓето во црно ги имаат зацрнето македонските екипи на секој втор натпревар, особено во ракометот, каде што тие имаат најголемо влијание врз играта.

3. Буџет

Прво што забележуваат македонските екипи кога треба да играат со некој силен и реномиран клуб е разлика во буџетите, која понекогаш е навистина енормна. На теренот на крајот ќе истрча подеднаков број играчи од двете страни, но не е одвишно да се посочи дека предноста на противникот е во тоа што може да си приушти големи и скапи ѕвезди и што работи во попрофесионални услови.

4. (Не)искуство

Тоа е картата на која често се губат натпревари и особено доаѓа до израз во оние завршни, решавачки моменти, кога од играчите се бара да бидат психолошки најстабилни и најподготвени. Пречесто повикувајќи се на овој фактор, се добива впечаток дека македонските екипи секоја сезона одново и одново дебитираат на големи натпревари и дека постојано прават смени на генерации.

5. Гостопримство

Иако веќе 20-ина години сме присутни на меѓународната спортска сцена, некои се уште се дрзнуваат да третираат македонски спортисти како граѓани од втор ред. Колку пати сме се пожалиле дека очекуваното хотелско сместување било заменето со интернат или со друг недостоен објект, а веќе сме навикнале да бидеме изложени на ситни валкани игри околу теренот.

ТОП 5 недостижни постигнувања

Заборавете на хокејот, уметничкото лизгање и на ватерполото, Македонија има долга и успешна традиција во некои сосема други спортови. Но, место да се инвестира во спортовите за кои докажано сме талентирани, тие ги доживуваат своите најтешки моменти, го допираат дното, а некои се и речиси пред умирање. Затоа резултати како овие уште долго време нема да бидат повторени.

1. Мурат Рамазанов

Сакаме да се пофалиме дека борењето е најтрофејниот спорт во Македонија, но тоа е нешто што важи од минатиот век. Потоа спаднавме на увезените кадри Могамед Ибрагимов и Мурат Рамазанов, кој ни донесе две европски бронзи (2005 и 2007 г.). Денес имаме ситуација четворицата македонски борачи да остварат вкупно една победа на Европското првенство во Ајндховен.

2. Мирјана Бошевска

Пливачите со норма, а не со вајлд-карта, своевремено беа најбројниот дел од македонските олимписки тимови, а врвот на една одлична генерација беше достигнат на Европското првенство 2002 во Берлин, каде што Бошевска заврши на четвртото место на 400 метри мешано. Денес имаме пливачи, а немаме базени. Ако имаат среќа, ќе добијат стипендија за студии во САД.

3. Александар Китинов

Факт е дека Магдинчев и Русевски ја донесоа тениската еуфорија во Македонија со резултатите во Дејвис купот, но ниту тие не успеаја да се пробијат на АТП-сцената. Специјализирајќи се за игра во двојки, Китинов освои три титули во седум финалиња (Борнмаут, Базел и Бук*решт) и дотурка до одличното 38. место на АТП-листата. Првиот рекет на Македонија денес е Томислав Јотовски на 1.278. место.

4. Работнички Фершпед

Точно три децении по настапот на Вардар на завршниот турнир на Купот на европските шампиони, македонската одбојка во 2006 година повторно имаше екипа меѓу најдобрите четири на континентот, овој пат во Топ тимс купот. Работнички на крајот беше четврти во Модена и како што ја испиша најубавата страница во својата богата историја, така почна и да згаснува. Клубот денес не постои.

5. Владимир Георгиев

Злато за Драгољуб Јаќимовиќ во Истанбул во 2000 г., осмо место за мажите во Блед две години подоцна, па сребро за Владимир Георгиев во Калвија во 2004 г., македонската репрезентација имаше серија незаборавни настапи на три шаховски олимпијади по ред. Но, Македонија повеќе од десет години нема нов велемајстор, а на ланските ОИ во Ханти-Мансиск, спротивно на рејтингот, бевме пласирани под 50. место.

ТОП 5 КЛУБОВИ СО ПОВЕЌЕ ИМИЊА

Вакви случаи се реткост во фудбалот, но затоа во спортови како кошарка и ракомет, клубовите, најчесто за да им удоволат на спонзорите, без проблем се решаваат на промена на име, што тоа понекогаш доведува до губење на нивниот идентитет. Има ли подобар пример за тоа од славниот италијански кошаркарски клуб од Болоња, кој во својата историја смени 20-ина имиња (Кнор, Баклер, Киндер, Виртус...).

1. КК Карпош Соколи

Почна само како Соколи, а стигна до Лисици, овој, моментално, кошаркарски второлигаш е шампион во менување имиња. Една сезона се претставуваше и како Тоа сум јас, во времето кога правеше реално шоу од македонската кошарка, па беше Соко штарк, потоа и Лисици Карпош. Денес е повторно само Карпош Соколи. Можеби, до следното враќање во Првата лига.

2. РК Металург

Актуелниот ракометен шампион е легитимен наследник на тимот на Скопје, своевремено еден од најамбициозните клубови во женска конк*ренција, особено додека настапуваше под името Унипроком банка. Минчо Јорданов го извлече клубот од втората лига, создавајќи го проектот Металург-Скопје, а откако го направи шампион, додавката Скопје беше отфрлена.

3. КК Фени индустри

Изворното име на нашиот најдобар кошаркарски клуб, впрочем, како и на сите други екипи од Кавадарци, е Тиквеш, а првите поголеми амбиции беа пројавени со доаѓањето на Орце Камчев за спонзор, кој, логично, го преименува во Орка. Трофеј, сепак, не беше освоен, но витрините почнаа бргу да се полнат откако клубот беше преземен од локалната топилница пред неколку години.

4. КК Младинец

Тимот од населбата Драчево го продаваше името на разноразни спонзори во обид да ја освои шампионската титула, а кога минатата сезона, конечно, го оствари тоа, беше само Младинец. Листајќи низ архивите, оваа екипа, меѓу другите, може да се сретне и под имиња како Папен Трајкоф и Златара Рубин М, но тоа најчесто на траело подолго од една сезона.

5. РК Радовиш

Тешко дека некогаш некој ќе смисли пооригинално име од Фаворит-машини за перење. Радовишани, денес второлигаши, никогаш не биле фактор на домашната ракометна сцена и ќе останат запаметени, пред се, по најнеобичното име на една екипа во историјата на македонскиот спорт. Овој клуб, сепак, ќе остане попознат како Римако, но Фаворит останува фаворит.

ТОП 5 НЕСУДЕНИ ФУДБАЛСКИ РЕПРЕЗЕНТАТИВЦИ

Напорите да го преземеме стружанецот Пајтим Касами од Швајцарија е последниот во низата обиди да се засили нашата фудбалска репрезентација со таленти пораснати во други држави. Тоа некогаш даваше резултати (како со Горан Славковски), некогаш не, но македонските селектори продолжуваат да трагаат и да следат играчи кои потекнуваат од овие простори, кога веќе домашното првенство ни е толку слабо.

1. Вељко Пауновиќ

Иако единствената врска на српскиот играч од средниот ред со Македонија беше Струмица како место на раѓање, ФФМ, сепак, се обиде да го придобие за настап во нашиот национален тим. Долгогодишниот интернационалец во Шпанија без многу размислување ја одби понудата, но тоа не му ги отвори вратите на тогашната репрезентација на Србија и Црна Гора, за која одигра само две пријателски средби.

2. Саша Огненовски

Случајно или не, кариерата на македонскиот Австралиец доби метеорски подем откако беше отфрлен од нашата репрезентација пред две години. Клучен беше трансферот во јужнокорејски Сеонгнам, кого како капитен го предводеше до титулата во азиската Лига на шампиони, што, пак, беше повод да биде прогласен за најдобар фудбалер на Азија за 2010 година. Во меѓувреме, дебитираше и собра осум настапи во дресот на Австралија.

3. Ивица Илиев

Напаѓачот на Партизан, кој влече корени од источниот дел на Македонија, очекуваше шанса за настап на ЕП 2008, па се откажа од можноста да игра за нашиот национален тим. Сепак, ниту доби повик од тогашниот селектор Клементе, ниту Србија се пласираше на ЕП, па Илиев, кој во тоа време беше член на италијанска Месина, остана на двата меча за репрезентацијата на СиЦГ од 2003 година.

4. Спасе Дилевски

Последниот голем фудбалски талент меѓу австралиските Македонци, бившиот член на ПСВ и Тотенхем беше првотимец на "кенгурите" на две светски младински првенства, а потоа и на ОИ 2004. Сепак, тоа не беше следено од подеднакво успешна кариера на сениорско ниво, па Дилевски се уште чека деби во А-тимот на Австралија. Тоа е, пак, шанса за Македонија и селекторот Јонуз веќе го имаше предвид.

5. Ал-Саади ал-Гадафи

Не е шега, 37-годишниот син на либискиот диктатор Моамер Гадафи е тетовец по мајчина страна, како што беше откриено неодамна. Предоцна за македонската репрезентација. Тој ја заврши не претерано успешната кариера пред четири години, во текот на која успеа да одигра неколку минути во Серија А и да падне на допинг-тест. За тоа беше награден со функцијата претседател на Либиската фудбалска федерација.

ТОП 5 странски селектори во Македонија

Во неброено многу случаи сме биле сведоци како домашни тренери се запоставуваат или потценуваат кога треба да се избере селектор, но, на терен, само мал дел од ангажираните странци ја оправдале својата репутација. Некои од најнеуспешните селектори на македонските репрезентации беа токму извикани странски имиња. Можеби, зашто од нив секогаш се очекувало повеќе, по можност успех преку ноќ.

1. Богдан Маковеј

Со неговото доаѓање на кормилото на Кометал ЃП светот слушна за македонскиот женски ракомет. Станувајќи по автоматизам и селектор, Романецот прво ги одведе нашите најдобри ракометарки на СП 1997 во Германија, а таму - сензација до сензација. Падна неприкосновената Данска, следуваше Романија, па борбата за полуфиналето со Германија, за на крајот да завршиме на феноменалното седмо место.

2. Дејан Маринковиќ

Иако староседелец во Македонија, српскиот тренер не можеше од клупа да го води нашиот Дејвис куп тим во мечевите кои го вивнаа македонскиот тенис во Првата евроафриканска зона. По победата над Финска во Скопје, Македонија цели три години беше член на своевидната втора лига на светскиот тенис, при што особено спектакуларна беше елиминацијата на Летонија.

3. Јовица Арсиќ

Помошникот на Светислав Пешиќ во шампионскиот тим на Србија и Црна Гора од СП 2002 доби јасна задача кога ги презеде најдобрите македонски кошаркари во 2007 година - по една деценија да ги врати на ЕП. Арсиќ успеа во намерата и направи чекор напред, пласирајќи ја Македонија во вториот круг на ЕП во Полска. Таму за момент дури се понадевавме дека можеме и до СП во Турција.

4. Јошко Петковиќ

Најтрофејниот ракометен тренер во Македонија само еднаш во три обиди успеа да ја одведе женската репрезентација на големо натпреварување, но тогаш, на СП 1999 во Данска и Норвешка, повторно бевме хит. За тоа особено придонесе победата над Јужна Кореја во осминафиналето, по која Македонија се најде на чекор до пласманот на ОИ во Сиднеј. Се испречи Романија.

5. Сречко Катанец

Словенецот не успеа да направи чуда со македонската фудбалска репрезентација како со својата матична селекција претходно, но во тоа време барем имавме респектабилен рејтинг на ранг-листата на ФИФА. Катанец одработи циклус и пол квалификации, донесе подобри игри, но не и резултати, па како спомен на него ни останува пласманот на 46. место во октомври 2008 година, 33 места подобар од моменталниот.

ТОП 5 ШОКАНТНИ РЕЗУЛТАТИ

Спортот нуди пријатни и непријатни изненадувања и неочекувани постигнувања како ниту една друга сфера од животот. Не случајно се вели дека фаворити постојат само на хартија и на терен се излегува со подеднакви шанси за победа и пораз. Можеби, овие пет резултати не одекнаа силно на меѓународната сцена, но за македонските спортски прилики се блиску до неверојатни.

1. Вардар-ЦСКА (М) 2:1, 1:1

Откако го елиминираше скромниот Бери таун, а поучени од бројните претходни искуства, кој можеше да предвиди дека Вардар ќе има шанси против рускиот првак во второто претколо на Лигата на шампионите. И не само што го победи во Москва со 2:1, туку и ја зачува оваа предност во реваншот во Скопје со ремито 1:1. Македонскиот фудбал никогаш не бил поблиску до групите од ЛШ како во сезоната 2003/04.

2. Сиудад Реал-Младост 30:30

Тимот на Кире Лазаров сега е еден од водечките клубови на европската ракометна сцена, но пред 12 години оствари мало чудо од резултат. Поточно, богданчани остварија. Денес, тоа не може да се случи ниту против Барселона или Кил, но Младост успеа да одигра нерешени 30:30 во Сиудад Реал во сезоната 1999/2000! И тоа по речиси 3.000 километри пат со автобус.

3. Работнички-Победа 1:2

Иако имаше сомнежи во регуларноста на исходот на фудбалското првенство во сезоната 2006/07, никој не му е виновен на Работнички што ја изгуби веќе навидум освоената титула. Победа неочекувано изби во прв план, откако во решавачкиот натпревар на пролетниот дел славеше на "Градски" со 2:1 со гол во самиот финиш. Овие бодови се покажаа клучен исчекор кон титулата и прилепчани не ја испуштија понудената шанса.

4. Македонија-Финска 3:2

Тениското лудило во Македонија траеше три години, а започна од овој момент. Без играчи на АТП-турнејата, Македонија стигна до Првата евроафриканска зона на Дејвис купот со победата над Финска од 3:2 во Скопје. Не дека и Финците се некоја тениска нација, но, за разлика од Русевски и Магдинчев, Јарко Ниеминен во тој момент беше играч од топ-500, туку од топ-20 на АТП-листата.

5. Младост-Морнар 28:41, 29:16

И повторно тие богданчани. Иако се чинеше дека нивното деби во еврокуповите во 1996 г. ќе трае само два меча, тоа заврши со еден од најголемите пресврти во историјата на македонскиот спорт. Од Бар (сега Црна Гора) се вратија со негатива од 13 гола, но Морнар потоа загуби со идентична разлика во Богданци и отпадна врз основа на повеќе примени голови на домашен терен. Младост дотурка до осминафиналето на КПК.