Солзи за изгубената личност

Абе вака сите сте речити кога зборите како би требало некој да се пушти. Јас искрено,  не им верувам на тие инстант психологии затоа што сум видела луѓе, многу луѓе као и по десет години верување дека некого пуштиле се скршиле плачејќи. Сето останато е одбранбен механизам да се убедиме дека сме пуштиле навистина. Нема пуштање. Тие ќе живеат во нашите спомени, солзи, тага,  бес итн. Ќе ја пуштам оној миг кога ќе ме закопаат и мене... а дур сум жива ќе боли пеколно.

viktorija123 напиша: Izgubenata lichnost..... mora da ja pushtish... da si odi... ne ja vrzuvaj... sochuvaj ja vo srceto....

 

Немам солзи.. само лутина во неограничени количини. Така е полесно.

Тешка е замислата само на тој збор да се изгуби некој за секогаш.Имав прилика со денови да жалам за едно домашно милениче....многу жалев за мојата баба која многу ја сакав,за мојот чичко кој од тој момент на сите ни се промени нешто во начинот на живеење....но да се изгубат родителите....е тоа е ненадоместиво.Мојте родители ме напуштија во рок од три година,сеуште не заздравев од татко ми,пет ден пред неговата тригодишнината си замина мајка ми,еве во сабота на 10.03 (почина 16.03) ќе и вадам 1 год.....а мислев дека се бессмртни,никогаш не помислив дека ќе ја напуштат нивната единица....но се случи.

мене ми недостига пријателот од чичко ми. Чекав уште многу да научам од него за гитара, ама за жал.... многу ми е жал за човекот ептен си имавме муабет кога ќе се сретневме

vlad0 напиша: volkswagen напиша: tiggy_sparrow напиша: Солзи ќе лијам за мртвата рипка што и биднало? Да не се удавила во вода (несолена шала, ако ти е жал за рипчето) фолки смешна но несолена шега

aj be pa i ti, ke ja nasolime...

isto kako i karasot, pa v tavce     ()

Најубавиот карас ми изрипа од аквариумот...