Што е Адвентистичката црква?

      Biblijata za besmrtnosta na dusata



Da se potsetime! Biblijata uste na prvite svoi stranici kazuva deka nema besmrtna dusa, nitu besmrten duh! Citame vo nea: “I Gospod Bog rece: ‘Ete, covekot stana kako eden od nas, znaejki sto e dobro i sto e zlo.
No sega da ne ja ispru- zi svojata raka i da ne skine od drvoto na zivotot za da vkusi od nego i da ZIVEE VECNO!’ Zatoa Gospod Bog go istera nadvor od Edemskata gradina za da ja obrabotuva zemjata od koja e i zemen” (1. Mojseeva 3,22.23). -

Jasno, Bog go isteruva Adama od rajot za da ne zivee vecno! No, ako veke Bog mu duvnal na Adama vo nosot besmrtna dusa ili besmrten duh, sozdavaj}i go so toa besmrten, zosto sega, koga go isteruva od rajot, kazuva “za da ne zivee vecno”?

Ako e sozdaden besmrten, togas toj e i vecen. No gorniot tekst kazuva deka Adam ne e vecen. Ili, Bog prvo mu dava besmrtnost, a sega istata mu ja odzema!? Kakva smisla ima toa? Jasno, zar ne! Besmrtnosta i vecniot zivot na Adama i Eva Bog gi povrzal so “drvoto na zivotot”. Ako jadat od nego, ke ziveat vecno, a ako ne jadat od nego, ke umrat, nema da ziveat vecno.

Spored toa, tie nemaat vrodena vecnost ili besmrtnost vo sebe. Taka i se slucilo. Zaradi nivnata neposlusnost Bog gi isteral od rajot i tie, nemajki moznost da jadat od “drvoto na zivotot”, umrele, ja zagubile prednosta vecno da ziveat. Sto znaci, Bog ne mu duvnal na Adama vo nosot nikakva besmrtna dusa, nitu besmrten duh, tuku samo bezlicen “zivoten duh” ili “`ivoten zdiv” koj gi stavil vo dvizenje i vo funkcija negovite organi, celiot negov organizam, negovoto telo sto go sozdal od pravot na zemjata (1. Mojseeva 2,7).

Komponentata “zivoten duh” ili “`ivoten zdiv” nikade vo Biblijata nema prerogativi na licnost, odnosno, taa ne e licnost, i spored toa, nema moznost po smrtta vecno da egzistira kako licnost nekade vo raj, vo cistiliste, vo pekol ili na koe i da e drugo mesto vo vselenata.

Pocituvani, Bozjite zborovi: “Da ne ja ispruzi svojata raka i da ne skine od drvoto na zivotot za da vkusi od nego i da ZIVEE VECNO”, gi simnuvaat site svetci od rajot na neboto i gi vadat site gresnici od cistilisteto i od pekolot, kade sto gi pratile crkvite, i site zaedno, i svetcite i gresnicite, gi vrakaat vo nivnite grobovi, kade sto im e i mestoto, tamu da pocivaat vo mir do prvoto ili do vtoroto voskresenie - da voskresnat vo konecen vecen zivot ili vo konecna vecna smrt.

Ako Adam i Eva bea sozdadeni so besmrtna dusa ili so besmrten duh, togas zabranata “Da ne ja ispruzi svojata raka i da ne skine od drvoto na zivotot za da vkusi od nego i da ZIVEE VECNO” ke bese napolno besmislena.

     Sto pravat mrtvite vo grobot?


Koga Covekot ke umre, toj umira celosno, integralno. Vednas, vo migot na smrtta, prestanuva sekoja iskra na Zivot, se gasnat site Zivotni funkcii i toj ne postoi veke vo nikakva svesna sostojba. Nema veke Covek, nema veke licnost, zaSto, kako Sto rekovme, toj so smrtta zaminuva vo nepostoenje.

Da go potvrdime ova so bibliski dokazi: “zivite barem znaat deka ke umrat, a mrtvite ne znaat nisto... Odamna gi snema: nivnata qubov i nivnata omraza i zavist, i veke nemaat ucestvo vo nisto sto se slucuva pod sonceto...
Nema rabota, ni mislenje, ni znaenje, ni mudrost vo grobot vo koj zaminuvas.” “Koga ke izleze duhot od nego (od covekot), toj se vraka vo svojata zemja, i vo toj den propagaat site negovi misli.” (Propovedn. 9,5.6.10; Ps. 146,4). “Togas ke se razbudat mnozina koi spijat vo zemniot prav; edni za vecen zivot, a drugi za sram i vecen prezir” (Daniel 12,2).

- Mrtvite spijat so smrten son vo zemniot prav, nesvesni za se sto se slucuva okolu niv, nesvesni za svojata okolina. “Ako negovite deca (na umreniot) uzivaat cest, toj nis- to ne znae, ako se prezreni, toj ne razmisluva za toa” (Za Jova 14,21).
“Mrtvite ne te spomenuvaat tebe. Koj ke te slavi vo podzemjeto?” (Psalm 6,5). - Ako mrtvite pravedni se vo rajot, kaj Boga, kako da ne go spomenuvaat i da ne go slavat tamu Boga?
Znaci, tie ne se vo rajot, tuku vo svoite grobovi.

     СМРТА И ВОСКРЕСЕНИЕТО


Библиското учење за воскресението и за состојбата на луѓето за време на смртта е полно со утеха и охрабрување. За време на тагата не смееме да дозволиме да не опфати неконтролирана жалост како другите што немаат надеж. (1.Солуњаните 4,13). Причината за нашата надеж е Христос кој рекол: Уште малку и светот веќе нема да ме гледа; а вие ќе Ме гледате, зошто јас живеам и вие ќе живеете.(Јован 14,19).



   Во врска со она што се случува со луѓето во мигот на смртта и при воскресението, адвентистите потполно се потпираат врз Библијата. Ние зборуваме за воскресение на личноста, верувајќи во единство на личноста и во неможноста на свесно постоење на некој дел на суштеството надвор од телото. Нема библиска подршка гледиштето дека при воскресението телото се соединува со душата од која било разделено во мигот на смртта. Еврејските и грчките зборови преведени со зборот душа, во Библијата ја преставуваат самата личност, човекот, а не некој свесен, вечен негов дел, способен да живее надвор од телото.

   При смртта личноста ги губи сите карактеристики на свеста (Псалм 146,4). Телото се распаѓа и станува слично на земниот прав (Мудри изреки 3,20). Умрените не постојат свесно на небото или во пеколот. Зборувајќи со сликовит јазик, тие спијат (Јован 11,11; 1.Солуњаните 4,14). Тие ќе бидат повикани да воскреснат од своите гробови во кои чекаат несвесни за времето што поминува. Подоцна чекањето ќе им се стори мошне кратко, како да поминал само миг од смртта до воскресението.

   Иако Библијата не кажува ништо за некоја свесна душа или дух што би ја надживеале смртта на телото, таа многу зборува за животот по смртта. Таа кажува дека сите се подлежни на смртта, и праведните и неправедните, но опишува голема разлика меѓу иднината на едните и другите (Јован 5,28.29). По почивањето во прав до воскресението, мртвите повторно ќе станат да се соочат со последиците на својот животен избор: оние што ја прифатиле Христовата понуда да им подари вечен живот (Јован 3,16) ќе добијат бесмртност, оние што ја отфрлиле, не му оставиле на Бога друга можност освен да ги одвои од себе за сета вечност. Тие не можат да примат живот од ниеден друг извор, ниту можат да продолжат да го примат од Бога, кој од љубов кон своите избавени деца не може да дозволи во совршената вселена и понатаму да постои грев и себичност.

   БИДЕЈЌИ ЈАС ЖИВЕАМ И ВИЕ ЌЕ ЖИВЕЕТЕ - ИСУС

При второто Христово доаѓање светите од сите векови заедно ќе го примат своето наследство (1.Солуњаните 4,16.17)

На денот на на воскресението секој ќе биде нова материја и ќе добие ново тело, но сепак секој ќе биде во состојба да ги препознае своите пријатели а и тие да го препознаат него. Оние што ќе одат по небесните улици ќе бидат истите луѓе што живееле на Земјата и поминале низ опити што ги сториле единствени. Утешно сознание е дека Господ ќе го сочува карактерот и личноста на денот на воскресението и дека тие ќе останат и по надворешност исти.

Адвентистите смртта ја сметаат за непријател, како и другите, но немаат причина да се плашат од смртта. Ние можеме смртта да ја сретнеме без страв имајќи доверба во добриот Отец и во Исуса, нашиот постар Брат, зашто Неговата победа над гробот може да биде и наша, ако со вера се фатиме за Неговите ветувања.

Изменето од Blagoj_s - 05.Април.2010 во 14:42

        Bozjata blagodat pokazana vo sovrseniot Hristov zivot i na Hristoviot krst


Hristoviot sovrsen zivot i negovata smrt bile nerazdelni sostavni delovi na Bozjata blagodat. Sovrseniot zivot, vo sebe i po sebe, ne bi mozel da se izbori so kaznata za prestapot. Hristoviot sovrsen zivot ne moze da bide odgovor na grevot; toa moze da bide samo negovata smrt - zasto “bez prolevanje na krv nema prostavanje” na grevot (Evreite (9,22).

Svetoto pismo jasno istaknuva deka za pomiruvannje/ otkup bila potrebna krv. No negoviot sovrsen zivot na negovata smrt dal smisla i, sto e uste poznacajno, spasonosna delotvornost. Bez negoviot sovrsen zivot, negovata smrt ne bi znacela nisto. Kako sto negoviot zivot, sam po sebe, ne bi mozel da go otkupi grevot, taka nitu negovata smrt, sama po sebe, ne bi mozela da go postigne toa.

Koga Hristos bi zgresil, nitu negoviot zivot nitu negovata smrt ne bi mozele da spasat nikogo od nas. Znaci, Bozjata blagodat ne bila pokazana samo na krstot. I negoviot zivot ja otkril taa blagodat; krstot nea samo ja dovel do sovrsenstvo. Pravedniot i pravicen Bog moral da go kazni sekoj grev, no vo svojata blagodat Toj site, apsolutno site grevovi, gi kaznil vo Isusa Hrista, edinstveno lice koe ne zasluzilo kazna zatoa sto nikogas ne zgresilo.

Eve sto e blagodat: nie, koi sme zasluzile kazna, ne sme ja dobile, a Isus, koj ne zasluzil kazna, bil kaznet. Toa e najgolema manifestacija na blagodatta sto vselenata koga i da e ja videla ili ke ja vidi. Spasenieto ne e samo milost; toa baralo nesto mnogu poveke, baralo blagodat. Da zaklucime: Bozjata blagodat pokazana kon padnatiot covecki rod pri Hristovoto voplotuvanje, vo Hristoviot sovrsen zivot i vo negovata smrt na krstot, bila nesto novo zatoa sto i grevot i smrtta bile novost za vselenata.

Blagodatta e beskrajno golema, no samo zatoa sto i grevot e beskrajno golem. Ne milost, ne sozaluvanje, ne dobrota, ne trpenie, ne tolerancija... - tuku blagodat. Spored toa, Bozjata milost, sozaluvanje, dobrota, trpenie, tolerancija... se samo refleksii, parametri ili komponenti na Bozjata blagodat! Iako terminite “blagodat” i “milost” nemaat napolno isto znacenje, sepak, nie pocesto go koristime terminot “milost” bidejki na nego sme naviknale i nego polesno go razbirame.

        Za Hristovite stradanja

Malku povekke za Hristovite ponizuvanja, za negovite iskusenija i stradanja niz koi pominal na ovaa zemja, malku poveke za zaednickite pateki po koi, zaedno so nego, pominuvaat i bezbrojnite milioni nevini koi stradale i stradaat od istite pricini kako i Toj: “Bese prezren, otfrlen od lugeto, covek na bolkata, sviknat na stradanjata, od kogo sekoj ja vrti glavata, bese prezren, i za nisto go smetavme.

A Toj gi ponese nasite bolesti, gi zede vrz sebe nasite bolki, dodeka nie smetavme deka Bog go bie i go ponizuva. Za nasite prestapi bese pro boden, sotren za nasite bezzakonija. Kaznata za nasiot mir padna vrz nego i preku negovite rani nie se iscelivme. Site nie talkavme kako ovci, i sekoj odese po svoj pat. A Gospod gi natovari vrz nego bezzakonijata na site nas.

Go izmacuvaa, a Toj ne se branese, i ne ja otvori svojata usta. Go odvedoa kako jagne na klawnje; kako ovca, nema pred onie sto ja strizat, ne ja otvori svojata usta” (Isaija 53,3-7). Toa se Hristovite maki, negovite neiskazlivi stradanja sto gi podnel na ovaa zemja kako najgolem gresnik, no ne za svoi grevovi, zasto toj bil praveden, tuku natovaren so nasite grevovi, so bezzakonijata na celoto covestvo. Go izmacuvaa nego, nevin - kako i milioni drugi nevini - bese prezren, otfrlen, proboden, sotren, go odvedoa kako jagne na klanje, no Toj ne ja otvori svojata usta, ne se zalesse, ne prasa: Gospode, kade si, zar ne gledas sto pravat so mene? Nevinite sto stradaat svoite stradanja treba da gi soobrazat so Hristovite stradanja, a i samite da se soobrazat so Hrista.

Vo Getsimanija (gradina vo podnozjeto na Maslinskata gora sproti Erusalim), koga Hristos ja piel zolckata sto ja pijat site koi stradaat, koga se prelevala casata na bezzakonieto i koga nad nego se nadvisnal grevot na cel svet kako temen oblak, kako ogromen planinski masiv, zakanuvajki se da go smacka i nego i celoto covestvo sto go sozdal, Hristos ocajno izviknal: “Mojata dusa e dlaboko natazena, do smrt. ... Oce moj, ako e mozno, neka me odmine ovaa ~casa, no ne kako sto sakam jas, tuku kako sto sakas ti! ... I povtorno otide i se pomoli, velej}i: ‘Oce moj, ako ne e mozno da me odmine ovaa casa, da ne ja pijam, neka bide tvojata volja’” (Matej 26,38-42). Oce moj, casava sto mi ja davas da ja pijam premnogu e gorcliva, premnogu e bigorna, veli Isus. Moze li taa da me odmine, da me zaobikoli, da ne ja pijam? -
Za zestokosta na bitkata sto se vodela vo negovata dusa vo Getsimanija, kade sto donel konecna odluka da odi na krst i dokraj da rascisti so grevot i konecno na gresnicite da im ovozmozi spasenie i zivot vecen vo negovoto carstvo, svedocat i drobnite kapki krvava pot sto izbivale od negovoto celo i se trkalale niz negovoto lice. “A koga se najde vo pretsmrtni maki, se molese uste pousrdno, a potta mu prilegase na kapki krv sto pagaa na zemjata” (Luka 22,44).   Utredenta Hristos e raspnat na krst.

- Sramna i grozna smrt so neiskazlivi bolki, postrasna od smrt vo gasna komora, pogrozomorna od smrt na lomaca i gilotina. Sramna bideki na krst bile raspnuvani najgolemite zlostornici vo toa vreme napolno goli, izlozeni na pogledite na javnosta i na nivnite najbliski rodnini - majka, tatko, bra}a, sestri, tetki, kom{sii, poznati i nepoznati... Hristos - prethodno nepravedno osuden i od duhovnite i od svetovnite vlasti, od najvisokite sve{stenici i od Pilata, do krajni mozni granici ponizen, plukan, tepan, predmet na podigravki na najvulgarniot dzgan, so trnov venec na glavata, so tezok krst na ple- kite, se teteravi kon Golgota; so sramna gletka za okolinata i so odzemeno covecko dostoinstvo - e raspnat megu dvajca zlostornici.
Pravednik, nevin, visi megu dvajca zakoraveni gresnici, ubijci, kriminalci, teroristi... Gospode, kade si, srceto mi go glamnosa, zivotot mi go zapusti, me zabradi vo crnina - ocajno i nemokno vikaat iljadnici majki do dnoto na dusata ozalosteni za svoite deca, zrtvi na najrazlicni nesreki, pekajki pred Boga za odgovor - a odgovor nema! Gospode, zar ne gledas sto pravat so nas? - zalno prasuvaat milioni nevini luge, zrtvi na najrazlicni odmazdi, izmacuvanja, na najodvratni kolezi, vojni, pri sto nivnite obezliceni mrtvi tela so buldozeri gi zapretuvaat vo zaedni- cki grobnici ili pak gi kremiraat. Prasuvaat - a odgovor nema. Odgovor nema i za Hrista.

Vo Getsimanija Toj peka pred Boga da go odmine, da go zaobikoli premnogu gorclivata ca- sa, ako e mozno da ne ja pie. Odgovor i olesnenie nema. Mora do posledna kapka da ja pie casata na grevot i bezzakonijata na gresnicite, inaku spasenie za niv nema. Nekoj mora da go prezeme grevot od niv i da umre za nivnoto bezzakonie, inaku tie, gresnicite, ke umrat za vecni vreminja. Bremeto na grevot sto e natovareno vrz negoviot grb e premnogu tesko za nego i Toj bara pomos, bara poddrska, potkrepa, a pomos i poddrska nema od nikade. Negovite najbliski, ucenicite, go napustile i se razbegale. Na krstot mu se obra}a na Otecot, nadevajki se deka od nego ke dobie pomos i poddrska, no, namesto pomos - apsolutna osamenost.

Namesto odgovor na ocajnoto prasanje “Boze moj, Boze moj, zosto me napusti?” - molskavici i silni gromovi i tatnezi; namesto odgovor - tezok, nepodnosliv molk. Namesto svetlina i zracok na nadez za nekakva pomos - gusta neprobivna temnina, mrak: “A od sestiot cas se stemni nad celata zemja do devettiot cas” (Matej 27,45). I sonceto go zasolnilo svojot pogled od ovaa strasna scena. Negovite sjajni zraci ja osvetluvale zemjata na pladne, a naednas kako da isceznale. Krstot go obvila potpolna temnina kako mrtovecki pokriv. Niedno oko ne mozelo da se probie niz crnata zavesa sto go obvivala krstot, i nikoj ne mozel da pronikne niz uste podlabokata temnina sto gi pokrivala stradawnjtie migovi kako da bile nasoceni kon nego dodeka visel na krstot. Neboto kako da mu se odmazduvalo nemu. Gromovite na Bozjiot gnev sto tatnele toa popladne kako da go gagale nego. I navistina go gagale nego.

Изменето од Blagoj_s - 02.Април.2010 во 11:53

Templarius напиша: Adventisti imam prashanja za vas : Zasto Elen White veli deka . Arhangel Mihael i Isus se isto ??? i zasto veli deka Bog go pratil angelot da razgovara so Kain - Koga toa go nema vo biblijata???? Zasto prvin za fotografijata veli deka e delo na sotonata a potoa ja odobruva ???? Zasto protivno na biblijata veli deka ako nekoj prekrsi eden bozji zapoved nema da vleze vo carstvoto nebesno??? ?????????????????????????????????????????????????????

Pocituvan vo biblijataste ste go sretnale imeto Arhangel Mihael,-pobaraje go prevodot na toa ime i ke doznaete sto znaci i kogo prestavuva.!




Jakov 2;10,11.
               Zasto koj go pazi celiot zakon, a se sopne samo vo edno, stanuva vinoven za se.
Zasto Onoj Koj rekol:"Ne pravi preljuba!"rekol i :"Ne ubivaj!"Ako ne napravis preljuba, a ubies, stanuvas prestapnik na zakonot.

Ova se odnesuva za desete Bozji zapovedi, deka treba dase pocituvaat site.!

A za vleguvanje vo nebesnoto carstvo ????????????????????????????

Изменето од Blagoj_s - 01.Април.2010 во 12:32

      Laznite hristosi ke pomognat nedelniot zakon da se prifati vo cel svet


Kako sto vidovme, prorostvoto kazuva oti so nedelniot zakon, sto ke go skroi i ke go sproveduva protestantska Amerika, ke go prinudi cel svet da ja prifati nedelata kako den za odmor. Od druga strana, nedelniot zakon za katolicite, protestantite i pravoslavnite hristijani, koi i onaka praznuvaat nedela, ke nastapi kako dobredojden stozer sto ke gi obedini site niv, majkata so kerkite, vo zaednicka hristijanska koalicija. Tie i bez toa so site sili se trudat da dokazat deka Hristos, koga voskresnal, sabotata ja zamenil so nedela, iako alkite na toj nivni sinxir od “silni” dokazi i argumenti se tolku jaki sto mozat da gi ispokinat dve gasenici koi vlecat vo sprotivna nasoka.

No ovde se sre}avame so dilema. Za hristijanite ne e tesko da ja prifatat nedelata. Megutoa, nejasno i nesfatlivo e kako nea, nedelata, ke ja prifatat iranskite fanatici koi gi spaluvale amerikanskite znaminja i gi terale svoite deca niz minski polinja vo slava na Alaha, ili ortodoksnite Evrei vo Erusalim koi gi kamenuvaat avtomobilite sto pominuvaat vo sabota niz nivniot kraj, ili pak onie drugi milijardi nehristijani. Kako mozete niv da gi naterate bez otpor da praznuvaat nedela koga taa e cisto hristijanski praznik i nema nisto zaednicko so niv?

No, iako ima dilemi vo vrska so ova prasanje, sigurno e edno - prorostvoto e jasno - cel svet ke ja prifati nedelata kako den za odmor i site sto }e ja prifatat, so toa dobivaat zig od zverot. Eve edno razmisluvanje. Rekovme deka ogromnite prirodni katastrofi sto ke ja pustat nasata planeta i lavinite od teror, kriminal i terorizam, ke gi nateraat svetskite politicki vodaci da im se pridruzat na svetskite verski vodaci za da najdat resenie. Protestantite, katolicite, pravoslavnite, spiritistite, ateistite i naucnicite, i site luge na svetot, panicno ke se obedinat da go “smilostivat” navredeniot Bog. Nedelniot zakon ke izgleda kako vistinska moz- nost za resavanje na stras{nite problemi so koi ke se soocuvame - nedelata kako stozer okolu koj svetot ke se obedini da bara izlez od taa ogromna kriza so koja nitu edna drzava ne ke moze sama da se spravi. Vtora rabota, laznite hristosi ke pomognat nedelniot zakon da se prifati vo cel svet. Uste od vremeto koga Isus rekol: “Eve ke dojdam skoro!”, hristijanite go ocekuvaat negovoto doaganje, no ne se slozuvaat okolu toa koga Toj ke dojde, nitu kade ke dojde, nitu kako ke dojde, nitu pak sto ke stori koga ke dojde.

Toa mu dava prostor i moznost na satanata da manipulira so hristijanite i zaedno so svoite demoni vo razni delovi na svetot da se pojavuvaat megu lugeto kako lazni hristosi, kako velicestveni sustestva so bleskoten sjaj, slicno na opisot na doaganjeto na Bozjiot Sin vo Otkrovenieto 1,13-15. Slavata sto }e go opkruzuva lazniot hristos ke nadmine se sto koga i da e videlo smrtno covecko oko i nasekade ke se razlevaat silni izvici: Hristos dosol, Hristos dosol! No, kako sto e veke kazano porano, hristijanite ne se edinstveni vernici koi cekaat spasitel.

Evreite, budistite, Indusite i muslimanite - site tie ocekuvaat da dojde nekoe natprirodno sustestvo, iden izbavitel koj ke se pojavi po izvesen period na buni i ke mu donese mir i sreka na cel svet. Tokmu taa seopsta nadez kaj site narodi vo izbavitel koj treba da se pojavi vo poslednoto vreme moze da pridonese i ostatokot od nehristijanskiot svet da go prifati posledniot mamutski satanski sistem na izmama vo vrska so nedelniot zakon i nedelata kako Bozji den za odmor. Da gi zamislime mesijanskite ocekuvanja na site zaedno - na Indusite, na Evreite, na muslimanite, na hristijanite i na budistite, koga ke se soocat so “zalnoto vreme kakvo sto ne postoelo otkako postojat luge na svetot”, osobeno zatoa sto vo toa vreme na takvi silni nevolji lugeto i onaka go ocekuvaat - sekoj svojot mesija da dojde!

I togas, srede taa golema zabuna i trevoga, satanata ke se pojavi vo razni delovi na svetot vo nenadminata slava. Toj doaga kako “velicestveno sustestvo so bleskoten sjaj” kaj islamskiot svet na nacin kako sto se ocekuva Mahdi, i muslimanite mu se poklonuvaat na svoite molitveni kilimi na svojot mesija koj ke najavi iljada godini mir. Vo slava sto nadminuva se sto videlo smrtno covecko oko toj pristignuva megu Indusite koi go gledaat kako Kalki, kako konecna i zavrsna inkarnacija na Visna. Evreite se raduvaat zasto nivniot dolgo ocekuvan Ma- siak (mesija) konecno pristignal, ne kako skromen sluga, tuku kako moken natpriroden vladetel koj ke gi oslobodi od “mesijanskite nevolji”. Budistite go gledaat Maitreja koj doaga da izlee blagoslov vrz covestvoto!

Za hristijanite toj e Hristos. Pripadnicite na dvizenjeto Nju ejdz vo nego site tie bozestveni licnosti ke gi vidat naednas! Satanata, koj se pretstavuva kako Hristos, ke iznesuva dlaboki “vistini”, ke lekuva bolni i ke pravi cuda. Vo islamskite zemji ke go citira Koranot, a pred hristijanite ke zboruva za istite onie prekrasni nebesni vistini za koi zboruval Spasitelot.

Sekako, bidejki svetot ke pominuva niz strasni nevolji, hristijanite ke im kazat na nehristijanite deka site moraat da prifatat eden zaednicki den vo koj ke go slavat Boga, nedelata, za da zaprat nevoljite. Vo tekot na tie gigantski, recisi nepreodolivi izmami, satanata, vo likot na lazniot hristos, istiot povik ke im go upati i na hristijanite, tvrdejki deka sabotata toj ja zamenil so nedela. I milijardi luge vo svetot - ocajni poradi vojnite, zemjotresite, gladot, bolestite i beskrajnoto nasilstvo - ke gi poslusaat porakite na svojot dolgo ocekuvan “izbavitel”, ke prifatat da praznuvaat lazen den za odmor - nedelata - i so toa ke primat zig na zverot.
I togas, koga satanata ke ja iznese svojata najgolema laga, deka nedelata e den za odmor, ke moze da se pojavi pred sekoja religija kako mirotvorec kogo otsekogas go ocekuvale. Taka toj ke izgleda kako Isus, ke zvuci kako Isus, ke bide oblecen kako Isus, ke se odnesuva kako Isus i za najgolem del od svetot toj ke bide Isus. Od negovite usni ke potecat zborovi na ljubov - zborovi sto ke prelazat recisi sekogo.