Ваша поезија

I koga }e me dopre tagata ja ostavam

Neka pomine vo mene

Taa toga{ ne saka da me ostavi mene

I koga sakam da se ka~am

Da gi dofatam yvezdite

Tie begat I se smeat

I koga odev po patot

Da gi najdam

Tie ne sakaa da me najdat mene

I koga brzav da ja stignam sre}ata

Taa brza{e da gi usre}i site

Koga sakaa da me pronajdat

Ja dopiraa mojata dlanka

I koga sakav da gi pronajdam

Be{e ladno

Gi ostavam ~uvstvata da

Pominat niz mene

Gi ostavam site

Da ja doprat mojata dlanka

Go ostavam stravot

Da se pla{I od mojata

Hrabrost

I sepak koga sakam da se ka~am

Da gi dofatam yvezdite

Se smeat, a ne ja ni dopiraat mojata dlanka

Ne dozvoluvaj mu na vetrot

Da gi izbri{e moite stapki,

Ne sakam da is~eznam od liceto na zemjata.

Ne dozvoluvaj mu na do`dot

Da gi izmie moite crte`i,

Ne sakam da potonam vo zaboravot.

Ne dozvoluvaj mu na srceto

Da me isfrli nadvor,

Sakam ve~no da bidam del od tebe.

Sam, ~ekoram po maglivata ulica,

O~aen, neboto propa|a zad horizontot,

Se rastekuva sonot kako rimelot okolu nejzinite o~i,

Pla~am vo sebe, kade nikoj ne me slu{a,

Udiram po bezglasnite yidovi,

Vo ritam so tapoto pulsirawe na bolkata,

Nema idnina, nema son, nema utre.

Samo taga i bes, samo skr{eni stakla,

Samo krvavi stapala i luzni zad pogledot,

Nema da se razbudam koga sonceto }e progleda,

]e se krijam vo senkite, podaleku od nea,

Smrtno ispla{en od toa {to ja sakam,

Smrtno ispla{en od nejzinata ramnodu{nost,

Nikoga{ nema da me pogledne, onaka kako {to ja gledam jas.

Te sakam. Ubij me, okon~aj ja ovaa farsa.

Izbegaj daleku od mene, i ka`i mi deka me mrazi{.

Jas }e bidam dobro, bolkata }e otapi,

Mrakot }e me obvie, }e is~eznam, }e me zaboravi{.

Mo`ebi e podobro vaka. Neli?