Ваша поезија

Dosta mi e od lagi da guskam,
nemam sili za verbi zaludni,
sekoj zbor kula od karti e,
sekoj pogled prazen e,
sekoja misla na drugo mesto mi e,
onamu od kade trgnav
i od kade nikade ne stasav.

фала ти мајсторче
се плашев да не е премногу „лигава“ за јавна употреба пред МАЈСТОРИ како тебе и уште некои други „форумски боеми“   

Kaj скиташ мило
ноќта е мрачна
ќе ми те голтне
ноќта е алчна,
ќе ми те земе
ќе ми те скрие
в пазуви ледни
ќе ми те свие.

Кај скиташ мило
каде ме бараш
тајните знаци
каде ги шараш,
за да ги видам
за да те чекам
на брегот пуст
на ноќната река.

Во топол стих
легни и слушни ме
починка дај си,
сони ме,гушни ме.

DOZD OD SOLZI

Koj sum jas da ti kazam slatki zborovi
koja si ti da mi kazesh od srce bajki
koga igrata e zapochnata i vremeto e zastanato
se chini deka ke...
...vrne dozd od solzi.

Kako misleshe da me pobedish
vo mojata poznata igra
pokriena so svetlosta od mesechinata
i siniloto pred...
...dozdot od solzi.

I kakva e predstavata sto sledi
zad zavesi spushteni
i koga svetlata se zgasnati na binata
se sto se gleda...
...e dozdot od solzi.

A sudbinata e surova i neizvesna
za da se predizvikuva
i gjavolot ja igra svojata igra
chekajki go zedno...
...tvojot dozd od solzi.


Dali mozesh da me osetish sega
da me dopresh ti
se chini deka ziveeshe iljada zivoti
i sega go barash...
...dozdot od solzi.

Kazi ja sega tvojata mala molitva
i povikaj go sonceto na neboto
za da izcheznat oblacite temni
sto go pravat...
...dozdot od solzi.

Perpetuum

Не ги освојуваме нештата надвор од нас
со тоа што им даваме форма или име.
Лага е дека постојат раце
што знаат цврсто да држат...
И линии со кои некој ти зашил судбина.
Постои само привремен такт
во твојата внатрешност.
Кога лежиш на стомак,
со глава вкопана во перницата
која наизуст ги знае сите твои соништа,
тактот те потсетува
дека си дел од некоја целина.
Ако во овој живот ти го боделе срцето со жезол,
на портретот од наредниот, ќе имаш лузни на градите.

Vo nokjta!

Povtorno ukraden son vo nokjta....

Niz roletnata prodira

blaga svetlina od mese4inata

koja se obiduva da ni kaze deka

ne sme sami,

taa vo dele4inata ne 4uva!

 

Kolku e zivotot poln so iskusenija....

Kakvi vrati otvara i zatvara....

Kolku lugje se osameni,

a mozat da se spojat!

Kolku e tenka linijata pomegju

tagata i radosta....

 

Lugjeto ne se svesni deka

tie ja nosat radosta vo sebe i tie

go imaat klu4ot za sekoja vrata....

Mese4inata samo go osvetluva

patot pobrzo da stignes vo nokjta,

a pak sonceto,toa ti dava

bezkone4na sila da se spasis

od ovaa mreza na zivotot

i polesno da go vkusis.

 

Raduvaj mu se na sonceto

sto te gree,raduvaj se

na mese4inata koja go

propusta sjajot do tebe,

taa so zvezdite ti ukrade

samo eden pogled,

samo edna vozdiska,

ako gi dades....

Dolga e nokjta!

 

Niz pendzereto sino,nazirna svetlo

mese4inata sveti i so sebe ja nosi

vrelinata na nokta na magijata

sto talka niz temniot mrak.

Gi zatvaram  umornite oci i baram son,

no pronaogam nemir

pronaogam senka,poto4no lazen lik

na 4ovek,pronaogam sver

koj talka niz mrakot

i so sebe ja nosi kako senka

tagata i okolu sebe se zaviva vo crno

Se prasuvam,zosto jas

trebase da te pronajdam tebe

zosto bas ti koj...

za mene bese se bleskava svetlina,

pateka na vecna ljubov

morase da me pretvoris vo senka

vo zaboraven i izbleden lik

od za mene realen,

no za tebe ne realen svet....

 

    .......................

 

I eve seuste sedam

i go slusam srceto

kako nemirno cuka.

Ja gledam i 4ustvuvam

mese4evata svetlina

kako saka da prodre

dlaboko vo mojata dusa

da navleze vo moeto srce

i da ja is4isti pepelta

od plamenot koj go zapali ti vo mene.

Koga zgasna toj kako da zgasna

i del od mene ,kako da is4ezna

najubavata ptica vo rajot

i se veseli demonot na tagata

koj me zarobi vo magepsan krug'

vo koj te pronaogam samo tebe,

no ne kako 4ovek tuku kako sver....

 

      .............................

 

I dodeka go krades mojot son

jas 4ustvuvam potreba

da ja dopram mese4evata svetlina,

no nemam sila

ja gubam,4ustvuvam.

A, tokmu vo taa svetlina

sakam da go pronajdam

ona sto e skrieno dlaboko vo mene

da go vratam zivotot

vo moite o4i izmoreni od bolka,

a potoa da potonamm vo son

i tamu da te pronajdamm tebe

kako 4ovek koj znae da ljubi,

a ne kako sver-rob na temnata

strana

li4nost bez dusa i telo....

 

      .........................

 

I eve poleka mrakot se roni,

svetlinata se gubi

is4eznuva zaedno so magijata na nokjta

i so sebe te nosi tebe,

te krie dlaboko vo vo sebe

i povtorno ke te vrati,

znam,

nokva vo mojot son....