Ваша поезија

Sodrizini se kako bockavi ezovi
peckavi i bolni
jas sum eden od onie sto ne znaat da baraat
a baraat.
Lazice mi paga uste pred usni da dopram,
nova bluza stara ja pravam
so fleki i za prozorci spremna
dur gledam vo casovnik
i race mi se tresat
 so dlanki ispoteni
darovi mi lizgaat krsejki se zaedno so moeto srce.
Polovicnost cel zivot me prati
cinam eden del od mene
umren e
ovulacija sterilna sum
shega evolucijska.
Jas sum samo obicen blef,
karta vo rakav
na sekogo vidliva,
prikazna glupa
na zevanje sto tera.
Dur cekam na stanica bozja
da me odnese od kade dojdov,
se turkam za prv da se kacam
do prozor da sednam
niz prozor da plukam i gubre da frlam
na sediste mastiki da lepam
i na krajot samo ja da se smeam
dur ne svatam deka nemalo zosto.
Jebi ga zar i drugi kako mene ima ?
dur ne svatam deka nemalo zosto

majstorce,
,
za ova dobivas 2 bileti gratis za 'trbusni ples'
prvi red

pretstavata se odrzuva vo tema 'Tradicionalni.....'

Просјак

Седната на плоштадот
и гледајќи по излозите
ја осетив вистинската глад.
Пешаците ме одминуваа
и фрлаа по еден долг студен поглед
во мојот пакет.
Музиката на мојата душа која одѕвонуваше
не допре до ушите на ничие срце.

Цветот кој го чував во стаклено ѕвоно
и нежно го милував,
почна да венее.
Му недотигаа топли насмевки да го полеат,
силни прегратки да го огреат.

Ловци на сништа
оставете ме со мојот сон,
не гонете го,
не убивајте го.
Тој е моето најголемо богатство.
Тој е мојот раскош.

Но, за жал, во реалноста
јас сум само обичен просјак
кој проси за трошка љубов.

Spustite me,zbunio sam zavesu!
Pardon!
Zbunite me ,spustio sam zavesu!
Pardon!
Zbunite zavesu,spustio sam se!
Pardon!
Zvesa je zbunjeana,spustite me!
Pardon!
ZBUNJEN SAM,SPUSTITE ZAVESU!!!

Uuuuh,ne znam sta mi je danas,nesto sam prvise zbunjen.
HAHAHA!
...ova zbunet ni bese inspiracija

So deka kazav, samo ja usrav,
deka sum umren i gotov
dur mirisot na zemja svezo izbiva
i za koj ednistveno znam.
Moeto srce skapano ne cuka za nikogo
pa ni za mene
koj sum roden vo dolinata na senkite
od kade nikogas ne izleguvam
i kade se budam so pesnata na liljacite.
Mislev denot nov zivot ke mi dade
no kako i sekogas si se lazev
zosto nesporedliva e zastitata na mrakot

Приказна

Зад секој лик стои приказна.
Знаеш ли дека на улица,
изгубени во градската толпа,
рамениците си ги потчукнуваат
мојата и твојата приказна?
Го впиваат краткиот миг,
додека со очи се прекоруваме
за пешачката немарливост.
Во некоја книга за авети, магии и судбини
ќе стои запишано дека на тој датум,
под тоа сонце, на тој свет, во тој живот,
се споиле нашите приказни.
Можеби она што мигот ни го кажува,
во универзумот е безвременско повторување.
Можеби таму некаде, случајноста го изгубила
баналното значење коe и' го даваме,
и некоја мајка му ја спомнува на своето доенче
како измислена приспивна, што ветува сон.
Можеби ќе останеме заробени во нашите прекорувачки погледи,
не знаејќи дека сме и' ја пресекле папочната врвка
на една цела нова приказна.



Изменето од Quentin - 14.Март.2008 во 00:57

maria_magdalena напиша: Мајсорче, убавото е убаво, тука нема место за суета. Уметноста е возвишена, а кога уметникот заслужува ваков громогласен аплауз-нема простор за размислување “да се симне шешир или не“

Ти благодарам најискрено. Без оглед на нашите минати несогласувања, во име на уметноста поради која сите сме собрани овде, се' можеме да простиме и да забораваме.



Изменето од Quentin - 13.Март.2008 во 22:44