Ваша поезија

Za poetot

Razveze tanec od zboroj
cinis igra -pletot -glagol e krojot,
go plete prirokot -so pridavka sonot ,
go oznaci vremeto-utrina ,
mestoto-sonot

Razveze poetot ,razvrza vreme
zarobi pesna ,epiteti od zboroj
zashkripi peroto na hartijata bela
go ispisha zdivot , poetski naredi zboroj

Go raskaza cuvstvoto , go zapecati so rima
go razgore plamot , feniksot da se rodi
taka ja sozdade ubavata pesna
sostavi vecna kovanica od zboroj

sonce-zunica, cvet-peperuga
snaga-okovi , prangi -jadovi
belina-utrina, taga i bolki
vrtipop-sonchogled, sreka i ljubov,
reka ,sonce,zvezdi solzi

Napisi poetu , uste dva tri reda
zapisi zboroj, napisi pesna
naredi zboroj , tvori za luge
za novite deca-poeti sto ke se rodat

Da go prodolzat zborot,
da iskazat misla
da nastavat tamu , kaj sto zborot ti sekna
da tvorat za sudot, za sloboda vecna
za covecka maka, da sozdadat pesna

Predadi poetu perodrshka ,
da zapishe nova strana vo kodot,
da ne zgasne zborot,nastavi ja lozata
redot na poet ,da ne zgasne rodot

Sal ti mozes , da zarobis zboroj
da bidat vecni i vo idno vreme
igraj so zborot, naredi go rodot
sodadi pesna, kovanici od zoroj

Posveteno na site poeti, riceri na poezijata, ljubiteli na pishaniot zbor

(помина 8 март, но никогаш не е доцна...)

На единствената...

Јас, малиот, во полутемнина ти пишувам стихови.
Ти, која во чаршафи го собираш мојот мирис,
за да ме сториш присутен кога дланките ти жеднеат за мене.
Ти, која во рацете цврсто стегаш парчиња огледало,
кои го виделе мојот одраз и илјада пати ме врежале на опачината.
Ти, која по телото ги имаш коритата од сите реки што сме ги премостиле.
И пуштените змејови за кои ми велеше дека се љубат со облаците.
И стравот навезен во очите по моите раскрвавени колена.
Ти, која од својот ангел се одрече, за мене да ме чуваат два.
Се плашиш ли оти пораснав?
Знам, крадешкум срцето ти трепери на секој мој чекор,
откако веќе твоите раце ме пуштија слободно по виорот на животот.


Изменето од Quentin - 14.Март.2008 во 18:37

filmadzijka напиша: (на мајсторите на зборот) Јас знам само прости зборови и само со нив умеам да кажам што ме боли и што сакам а што не. Во оваа чудесна шума на дрвја кои шепотат бајачки, на шарени отровни печурки, на волшебни билки за љубовни напитоци, на прекрасни озабени крволочни ѕверови, јас сум една обична - Црвенкапа.

Da mi te vratam -Na gavol dusa prodavav

Utro rano e ,
Od zemjata crna, maglina se izdiga vo visina
i izviva-ko bolkata moja
nema luge , pred grobot tvoj sam stojam .
Te prasuvam , ti zboram , no ni zbor da reces,
Dijalog so tvojot lik vodam –a monolog e :
Kazi bar zbor dva- kazi bar ladno e ,
Kazi bar zbor ,dva- kazi mracno e ,
Kazi bar , zemjata stega ..
Prasaj bar me sakas li uste?
Prasaj bar ti falam li uste ?
I ocite solzi nemaat veke
Presusija od taga-ni boja nemat veke
A srceto zalta , go razjade seto
Kosata pepelosa, ni sjaj nema veke
Dusata crvjosa, se svi , potemneja- jaglenisa
Zagubata uste boli , ne pomina,
Ljubovta za tebe ne zgasna,
Bolot za tebe , ne stivna
Ne pomogna ni detelinata sto mi ja dari so cetiri lisja
Da mi nosi sreka , da imam ljubov vecna .
A mi donese taga, i zaguba bedna
Kobni crnila vo nok edna letna,
Te zagubiv –me napusti –so dusa v nebo letna
Na angelite se prikluci , zgasna zvezda edna
Go molev Boga da ne mi te zema ,
Pred tebe heroj bev –a v soba pracev ko zena
Ti velev ke pomine , bolot ke stivne
Se smeev pred tebe da te razveselam -i tesko ke zdivnev
i vsrceto krvarev znam den na razdelba me ceka..
Crni ptici na stari te drvja sletani,
Sal grakaat svoja pesna peat
Aman, ... Sal graci od gavran ...
znam los predznak ke e !
Se uste me boli , a dve godini eve
Tebe te nema, zemjata te pokri
A te pokriv so rozi , te iskapav so solzi,
I na sekoja roza pecat od moj baknez staviv
Da mi te cuva i stiti od raspadot zabot na vreme
Vo bel fustan , nevesta te prativ
Ti staviv sheboj, venec, vo kosa
I liljan vo raka , brezletna od lovor
Te ovencav mila, so crvena roza
I verenicki prsten na raka ti staviv
Da znae Gospod , deka verenica zema,
I mislam vcera bese , koga gazese niz treva
So bosite noze vo utrina rana
I ko vcera da bese pred tebe glumev hrabar ,
a vo sobata placev i go molev Boga
“Da ne mi te zema”
...Na gavol dusa prodavav-Ni toj ne sakase da ja kupi..
Uzivase vo bolkata moja
I so prsti riev niz crnata zemja, tragovi da ostavam ,
tragovi od bolka od bezzemska ljubov
a sal crno pod noktite ostana , duvna veter i tragovite gi snema
Ja krevam glavata na suvoto drvo , sal crnite ptici naredeni stojat
Grakaat pesna- “marshot na smrtta”,
Ne mozam ziv v grob da legnam
Ke cekam i mene smrtta da me zeme ,
ako ne smrtta togas zimski studoj.

Posvetena na D.Lazarevska -od I.Aleksovski

Papagalce moe dreme
so naduvani perduvcinja milijarda
i so ednoto oko me poglednuva.
Kakava ubavina, kakov soj,
gusicka mekicka mu poceskav,
za meseto go baciv
ednas malku mi bese,
a on na raka mi se posra,
e sega ke vidis ti !
Baknezi za kazna dobi mnogu
dur perduvi nakostreseni ne mu bidnaa
i go ostaviv taka busav i smesen
velejki si
deka dosaden sum.
Mojata ljubov gusi i bez prestan e,
mi veli zosto tazen sum
so baknezi mnogu i nea ja napadnav
dur ne si zamina crvena
od bocki moi nebriceni,
a da zamine morase
zosto koj znae sto ke se slucese
da ostanese.
I sega kako pijan se zanesuvam
od rozevi boi zaslepen
pipam pred sebe
slika zamislena
vozduhot baknuvajki go
koj bega od mene zasramen.

haiku 8

Nie sme stakleni perli obeseni na golo drvo.
So ehoto na nasiot dopir se hranime
cekajki go vetrot.